„Nie mogłem Bogu przebaczyć mojej głuchoty, upadłem i pozbawiłem Go roli protektora i dobroczyńcy. Mszczę się, odmawiając Mu istnienia.”

„Przebaczenie. To prawdziwe oblicze Boga.”

„Jestem pewna, Boże, że przebaczysz temu biednemu człowiekowi (…). Oto mój pierwszy grzesznik. Dla mojej pociechy spraw, aby okazał jakiś znak skruchy.”

„Boże, jeśli ci, którzy grzechów nie mają, o przebaczenie prosić Cię mają, to ci, którzy są grzeszni, co oni robić mają?”

„Ludzie generalnie wolą umrzeć, niż przebaczyć. Takie to trudne. Gdyby Bóg powiedział, nie owijając w bawełnę: „Daję wam wybór, przebaczcie albo gińcie”, wiele osób z miejsca zamówiłoby trumnę.”

„Wiecznie trwają tylko spory pozbawione najmniejszego sensu, to znaczy dotyczące spraw, których istnienia nie można ani dowieść, ani im zaprzeczyć.”

„Skoro nie ma nic przed albo poza Bogiem, to musi On mieć podstawę w sobie samym. Bóg ma w sobie wewnętrzną przyczynę swego istnienia, która Go jako istniejącego poprzedza; ale równocześnie Bóg z kolei stanowi prius swej podstawy, gdyż podstawa, nawet jako taka, nie mogłaby istnieć, gdyby Bóg nie istniał actu.”

„Moralną koniecznością jest zakładać istnienie Boga.”

„(…) nie zemsta jest słodka, ale przebaczenie. Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych, nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę, gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną. Przebaczenie nas pomnaża.”

„Kto badał najstarsze społeczności pierwotne, ten wprost nie mógł nie dostrzec, iż wszystkie znały pojęcie Boga i miały żywą świadomość istnienia najwyższego bytu.”