„Pewność nie może wyniknąć z dyskusji, jeżeli nie tkwi uprzednio w tych, którzy dyskutują”

„Demokracja jest to sprawowanie rządów poprzez dyskusje, które efektywne jest tylko wtedy, kiedy dyskusje udaje się uciszyć.”

„Państwo nie podlega dyskusji.”

„Szczerze mówiąc, nie było jeszcze dyskusji na ten temat w szeregach socjaldemokracji. Nie jesteśmy bardzo ostro nastawieni wobec Polaków, nie patrzymy zawzięcie na polską mniejszość. Jeśli jest taka potrzeba, np. podwójnej pisowni nazwisk czy nazw geograficznych, można to w jakiś sposób rozwiązać. Zawsze można dyskutować czy szukać sposobów na wyjście z sytuacji. Jeśli poruszamy akurat te zagadnienia, jak Pan powiedział, ważne dla polskiej mniejszości, to wydaje mi się, że debat na ten temat było za mało, byśmy mogli sobie wyrobić stanowisko. Stanowczo za mało na ten temat dyskutowano. Mówimy o zmianie nazwy ulic, a z doświadczenia samorządowca wiem, że to nie jest takie łatwe, bo to są koszty…”

„Są dwie przyczyny, z powodu których powinien Pan swą „funkcję niepewności” nazwać entropią. Pierwszą z nich jest to, że funkcja taka jest już używana w mechanice statystycznej i tak właśnie się nazywa, a drugą, być może ważniejszą, jest to, że nikt tak dokładnie nie wie czym właściwie jest entropia, stąd też we wszystkich dyskusjach będzie Pan miał zawsze przewagę.”

„Nie ma mowy o spaniu – dorzucił ostro. – Zaraz po obiedzie mamy dyskusję.
– Przymusową?
– Nie – burknął – oczywiście, że nie. Dyskusja jest dobrowolna. Wszyscy w niej uczestniczą.”

„Gdyby doświadczenie uczyło, nie byłoby dyskusji.”

„Leśnikom łatwiej zagaić dyskusję.”

„Porządek międzynarodowy przechodzi fundamentalne zmiany. Kończy się hegemonia Zachodu, ale jeszcze nie wiemy, jak będzie wyglądał świat postzachodni. Do tej dużej niepewności dochodzi nasza mała, regionalna niepewność. Nasze członkostwo w Radzie Bezpieczeństwa, mimo wszystkich wad ONZ, sprawi, że będziemy bliżej tych przemian. Dlatego warto, żeby dyskusja o Polsce w RB ONZ i o roli Polski na świecie nie utknęła na poziomie dowcipów o San Escobar.”

„O NSZ warto i należy dyskutować. Wartościowa jest jednak tylko poważna dyskusja, debata ludzi mających wiedzę – historyków i badaczy tematu znających archiwa. Niestety coraz częściej do głosu przepychają się publicyści, piszący pod z góry przyjętą tezę, podpierający się selektywnie dobraną literaturą i piszący półprawdy. A każda półprawda – jak pisał Horacy Safrin – jest to całe kłamstwo.”