„W czasie studiów oglądałem jakieś 300 filmów rocznie.”

„Robiłem cztery do pięciu filmów rocznie. Przenosiłem się z jednego planu filmowego na drugi. Nie miałem zbyt wielkich wymagań. Jakiś hotelik, jakieś mieszkanko. Nowi ludzie, nowy scenariusz. Zrobione i… dalej!”

„Nie mam mistrza, właściwie nawet nie oglądam aż tak wielu filmów.”

„Nie lubię oglądać swoich filmów. Zasypiam na moich filmach.”

„(…) kocham, gdy ludzie oglądają moje filmy. Moim marzeniem jest robienie filmów, które ogląda jak najwięcej ludzi.”

„Właśnie gdy miałem 23 lata, stwierdziłem, że nie będę ani matematykiem, ani muzykiem. Nie miałem wielkiej nadziei na zostanie filmowcem, gdyż produkowaliśmy 12 filmów rocznie i każdy osobiście oglądał Stalin. (…) Potem zrozumiałem, że reżyser się sprzedaje, ale dobrze zna swój zawód. Oddzieliłem treść od zawodu.”

„Zdziwiłaby się Pani, ale zyskam na powrocie do zawodu. Różnica w rocznym dochodzie, to jakieś może nawet kilkaset tysięcy złotych.”

„Nie oglądam filmów pornograficznych. Erotyzm, który zawarty jest w moich filmach, wypływa ze mnie.”

„Wbrew potocznym opiniom lubię szybki montaż, nie czuję się zamknięty w jednej kategorii filmów. W trakcie studiów w łódzkiej Filmówce zrobiłem parę szkolnych filmów, które mieściły się w przegródce 'kino akcji.”

„Nie oglądam swoich starych filmów. Nigdy! Chcę zostać przy tym, co mam w pamięci.”