„Świat aktorski jest tak skonstruowany, że w pewnym momencie stykamy się z wieloma artystami na planie filmowym, w studio telewizyjnym, na deskach teatru. Ostatnio Grzegorz Wons zapytał mnie: „Skąd się znamy?”. Na co ja odpowiedziałem: „Panie Grzegorzu, najprawdopodobniej z telewizji. Ja oglądałem Pana, a Pan oglądał mnie”.”

—  Mirosław Siedler

Źródło: Jarosław Grabarczyk, Rozmowa kontrolowana, „Dziennik Elbląski”, 20 kwietnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28422

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
świat , czytanie , telewizja , studio , plan , zapytać , oglądać , artysta , pani , teatr
Mirosław Siedler Fotografia

Podobne cytaty

„Tylko teatr „zmieniający świat” mnie interesuje. Nigdy nie będę estetyczny, wyrafinowany, nie znam się na tym i to mnie nudzi. Nas tradycyjny teatr nudzi i mało co w nim oglądamy. Bo gdybyśmy dużo oglądali, to by nas szlag trafił.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Teatr” 2001, nr 11

Bruno Coulais Fotografia

„Nie lubię oglądać filmowej kuchni. Świadomość planu odbiera mi przyjemność z oglądania filmu. Dlatego staram się nie pojawiać na planach filmów, do których piszę muzykę.”

Bruno Coulais (1954)

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13814

Mariusz Antoni Kamiński Fotografia

„Panie premierze, wie pan co mnie w tym wszystkim najbardziej bulwersuje, tak, że burzy się we mnie krew? To że dziewięć miesięcy, w pewnym szczególnym momencie, a staliśmy wtedy obok siebie, widziałem w pana oczach łzy, i to były prawdziwe łzy. To było na pogrzebie Sebastiana Karpiniuka. A dziś pozwala pan Rosjanom szargać prawdę o ostatnim locie Sebastiana Karpiniuka, pani senator Bochenek, Grzegorza Dolniaka. Odwrócił się pan plecami do własnych przyjaciół.”

Mariusz Antoni Kamiński (1978) polityk polski

Źródło: gazeta.pl, Lis ostro o pośle Kamińskim, 21 stycznia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,8982419,Lis_ostro_o_posle_Kaminskim___Chloptas__chlystek_obsztorcowuje.html

Anamaria Marinca Fotografia

„Z pewnością trudno jest przeżyć artystom. Nie ma prawdziwego przemysłu filmowego. Jest bardzo mało aktorów, którym udało się zagrać w produkcji kinowej, natomiast telewizyjne są bardzo słabej jakości. Filmy w telewizji robione są masowo i nie są prawdziwe. Świetni aktorzy, których znam z teatrów, nie mają szansy, aby pokazać się szerzej.”

Anamaria Marinca (1978) aktorka brytyjska

o rumuńskiej kinematografii i tamtejszym aktorstwie.
Źródło: Przemek Lewandowski, Wywiad z Anamarią Marincą, odtwórczynią głównej roli w filmie „4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni”, stopklatka.pl, 5 października 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=40725

Jan Nowicki Fotografia

„(…) ja w ogóle nie widzę utalentowanych młodych aktorów, a to, co oglądamy ostatnimi czasy w telewizji, to po prostu kpiny.”

Jan Nowicki (1939) polski aktor, pedagog

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 24 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/umatn.htm

„Uważam, że teatr telewizji to cudowna forma dla wszystkich chyba, bo i widzom, którzy z założenia wolą telewizję, obejrzenie spektaklu w telewizji przychodzi łatwiej, niż wybranie się do teatru. Z drugiej strony, ponieważ teatr telewizji nie jest teatrem akcji, widzowie nie są tak epatowani przemocą, bo teatr pokazuje całkiem inny świat. Myślę, że część osób, która przekona się do teatru telewizji, chętniej przyjdzie do normalnego teatru. Teatr telewizyjny łagodnie przeprowadza widza filmowego do teatru i jest jakby etapem pośrednim.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

„Skoro nigdy oglądać siebie w całości nie jestem w stanie, to skąd ta pewność we mnie, że znam siebie aż tak dobrze?”

Stefan Pacek (1938)
Krzysztof Globisz Fotografia

„Znam siebie, wiem jak wyglądam i jak gram. Nie muszę się oglądać. Moja twarz w telewizji już mnie nie podnieca.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/popularnoscn.htm

„Końcówka studiów i pierwsze lata po nich to był fantastyczny okres w moim zawodowym życiu. Z teatru pędziłem do telewizji, z telewizji na plan filmowy, a z planu znów do teatru, w którym rzeczywiście nagrałem się za wszystkie czasy. Mimo to natychmiast po skończeniu wydziału aktorskiego zdecydowałem się na studiowanie reżyserii. Ciągnęła mnie ta dziedzina teatralnej roboty, a i nie miałem złudzeń, co do moich warunków. Patrzyłem realistycznie. Nie jestem najwyższego wzrostu, głos mam taki sobie. Może idealnie nadawałem się do ról zahukanych inteligentów w kinie moralnego niepokoju, ale do jakich jeszcze? A co w teatrze? Poza tym, jak mówię, czułem, że w reżyserii spełnię się bardziej.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 10 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cszt.htm

Pokrewne tematy