„Stwierdził, że nie ma sensu i zrezygnował z podjęcia tego skoku.”

„Na swoją obronę – przeciw budowniczym systemów:
Twoje życie osobiste nie może mieć sensu trwałego, tobie tylko właściwego. Sens zaś pochodny uzyskać może jedynie przez włączenie się i podporządkowanie czemuś, co „jest niezmienne” i samo posiada „sens”. Czy tu chodzi o to, co skłonni jesteśmy obiektywizować, gdy mówimy o życiu przez duże Ż? Czy twoje życie może mieć sens, jako cząsteczka Życia? Czy Życie istnieje? Żyj, a zaznasz Życia jako rzeczywistości. Czy Życie ma „sens”? Zaznaj Życia jako rzeczywistości, a stwierdzisz że pytanie takie jest bezsensowne.
„Żyj”? Tak, żyj, odważ się na skok w życie; poddaj mu się bez zastrzeżeń. Odważ się na to, gdy zostaniesz wyzwany, bo tylko w świetle wyzwania będziesz mógł dostrzec rozstaje dróg i mieć nadzieję, że dokonasz świadomego wyboru i odwrócisz się plecami do swego życia osobistego, odmawiając sobie nawet prawa do obejrzenia się wstecz.
Będziesz mógł stwierdzić, że jako „prototyp” jesteś wolny od konieczności życia „w stadzie”.
Będziesz mógł stwierdzić, że twoje życie, podporządkowane Życiu, zachowuje w pełni swój sens, niezależnie od ram, w jakich je masz urzeczywistniać.
Będziesz mógł stwierdzić, że wolność ciągłego rozstawania się i nieustającej ofiary z siebie – nadaje przeżywanej rzeczywistości taką czystość i ostrość, że staje się naprawdę realizowaniem siebie samego.
Będziesz mógł stwierdzić, że podporządkowanie się, jako akt woli, wymaga ciągłego ponawiania; i przestaje istnieć z chwilą, gdy pozwolimy naszemu życiu osobistemu znów wślizgnąć się do centrum spraw.”

„W grach zespołowych można robić dużo poza samą walką, można wymusić coś na przeciwnikach. To nie funkcjonuje w skokach. Skoki nie są jak mecz piłki nożnej, skoki są jak rzuty karne.”

„Jego skok był odleglejszy.”

„Od razu wpadła mi w oko. Tyle że szybko stwierdziłem, że jest zadufaną w sobie jędzą, którą nie ma sensu zawracać sobie głowy.(…) Po pewnym czasie doszedłem jednak do wniosku, że źle ją oceniłem.”

„Natura nie czyni skoków.”

„Dla niego skok to tylko w bok.”

„Wielki skok w ciemność.”

„Ale Widhölzl ten drugi skok rąbnął…”

„… świetnie wpadł w orbitę tego skoku…”