„Po czterdziestce ma się taką twarz, na jaką się zasługuje.”

„Powinienem dać panu w tej chwili tutaj na wizji w twarz, ale pan na to nie zasługuje.”

„Życie zaczyna się po pięćdziesiątce, taka jest prawda; ale również prawdą jest to, że kończy się po czterdziestce.”

„(…) dopilnujcie, żeby chowano mnie w otwartej trumnie (…). Świat zasługuje na jak najdłuższe obcowanie z tą twarzą.”

„Stracił twarz, ale w jakim towarzystwie.”

„W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.”

„Po czterdziestce nawet najpiękniejsze nogi należy ukryć.”

„(…) życie z a c i n a się po czterdziestce.”

„(…) faceci przed czterdziestką są po prostu niedoświadczeni, niepewni siebie i świata.”

„Odkąd przekroczyłam magiczną „czterdziestkę”, jedyne, co się we mnie zmienia, to wygląd.”