„Roztaczała wokół siebie intensywną woń papierosów i cynamonowej gumy do żucia, co wystarczało, aby rozmówcę przyprawić o mdłości.”

„Gdybyś miała wymyślone przez siebie wszystko – dostałabyś mdłości z przesycenia.”

„Woń jest konaniem kwiatów.”

„Kobieta piękna jest jak woń dojrzałych poziomek w słońcu.”

„Przyzwyczajenie nie jest dostatecznym powodem do życia. Codziennie przypominały mi o tym poranne mdłości.”

„Cynik to człowiek, który, poczuwszy woń kwiatów, rozgląda się za trumną.”

„Człowiek wydziela zawsze woń ciała – grzeszną woń. Jakże więc niemowlak, który nawet we śnie nie zaznał cielesnego grzechu, miałby pachnieć? Jak powinien pachnieć? Ziuziziuzi? Wcale nie powinien pachnieć!”

„Chłonął chciwie woń dekadencji, zapach pierwotny i ostateczny zarazem.”

„Warunkiem wiarygodnego dialogu jest bycie sobą, dlatego że nasi rozmówcy wyczuwają, czy reprezentujemy samego siebie, czy stosujemy elementy retoryki i gry, czyli taktykę. Oczywiście taktyka jest ogólnie przyjętą praktyką, nie może jednak dominować nad sprawą i dobrą wolą.”

„Odkąd pamiętam, krew przyprawiała mnie o mdłości. Tak jak mówienie o żyłach, jelitach czy wnętrznościach. To wszystko jest dla mnie obrzydliwe.”