„Pewnego dnia, kiedy zaczęliśmy zastanawiać się nad kolejnym dzieckiem, Michael powiedział: „Kochanie, nie możesz wychodzić na spacer z niemowlakiem i ze mną w wózku. To nie byłoby w porządku.””

— Catherine Zeta-Jones

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 28 listopada 2019. Historia

Tematy

dzieci , dziecko , kochanie , powiedzieć , spacer , wózek

Catherine Zeta-Jones 11

aktorka walijska 1969

Podobne cytaty

„Byłam niechcianym dzieckiem. Zelma miała zamiar odejść od męża, kiedy okazało się, że jest w ciąży. Ta bardzo młoda wówczas kobieta nie pragnęła kolejnego dziecka. Nawet jako dziewczynka widziałam, że mnie nie kocha. Gdy byłam mała, zastanawiałam się, dlaczego nie okazuje mi miłości, ale zawsze byłam samotnicą, a potem się uniezależniłam i już o to nie dbałam.”

Tina Turner (1939) amerykańska piosenkarka

o matce.
Źródło: Tina Turner: Interview With US Magazine, „US”, marzec 2000

„Pewnego dnia poszłam na spacer z tatą i ktoś wrzasnął z przejeżdżającego samochodu: „Kocham cię!”. A za chwilę ktoś inny krzyknął: „Dziwka!”. Wtedy zrozumiałam, że jestem sławna.”

Penélope Cruz (1974) aktorka hiszpańska

Źródło: „Newsweek” nr 5/2007

„Czy ze mną coś nie w porządku? Kocham mojego narzeczonego i gryzie mnie sumienie, bo chciałam iść na drinka z innym.”

Cathy Kelly (1966)

Druga szansa (1998)

„Każde dziecko pragnie zostać olbrzymem, dopóki nie zacznie się zastanawiać, po co mu to.”

Siergiej Łukjanienko (1968) rosyjski pisarz

Patrol zmroku

„Ojcem chrzestnym tego pomysłu był (…) Henryk Bista, z którym mieszkałem kiedyś w jednym bloku. Byłem wówczas 16-letnim chłopakiem, gdy pewnego dnia, wychodząc na spacerze swoim psem Bartkiem, zobaczył mnie z piłką pod pachą i zapytał: – Słuchaj, byłeś kiedyś w teatrze? – A po co? – odparłem. – No wiesz, bo to takie magiczne miejsce. A w ogóle wiesz, że ja jestem aktorem? – ciągnął – No wiem, ale to co?”

Grzegorz Pawłowski (1957)

dopytywałem, – No to przyjdź kiedyś na jakąś sztukę – zachęcał. Tak też się stało. Zabrał mnie na spektakl raz, dragi, trzeci, zapraszał za kulisy, na próby i tak jakoś we mnie teatr zaczął się osadzać. W końcu zrodziła się myśl, by pójść w jego ślady. Jak się później okazało, wcale nie było to takie łatwe (...). Do szkoły teatralnej zdawałem pięć razy.
o tym, jak został aktorem.
Źródło: Katarzyna Szczczyrek, Aktorzy sceny rzeszowskiej - Grzegorz Pawłowski, „Super Nowości Rzeszów” nr 23, 03 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155453.html