„Dziadek Teoś nie lubił się myć i nigdy się nie mył, bo – jak mówił – lekarze mu zabronili.”

„Lekarz powinien lubić swoich pacjentów i czuć się za nich odpowiedzialny.”

„W trumnie dziadek Teoś wyglądał o dziwo żwawo i zadziornie, leżał, jak prawdziwy Ukrainiec, w wyszywanej koszuli i z gładką, pozbawioną zmarszczek twarzą. Żółte miedziane monety o nominale 5 kopiejek ZSRR zasłaniały jego na pół zamknięte oczy od świata.”

„Są takie miejsca w duszy i myślach człowieka, w które zaglądać nigdy nie należy.”

„Ech! Ty śmierdzisz, ojcze Ubu. Ty się nigdy nie myjesz?”

„Lubię sobie pogadać i gdyby zakazano mi mówić, to zabiłbym się własnymi myślami.”

„Drogie dziecko! Drogie dziecko! Drogie dziecko! Kończę 60 lat, ale za 2,5 tygodnia, ale wyglądam jak, no jak ja wyglądam chłopie przyjrzyj się. A ty chłopcze błąkasz się, mówisz i wyglądasz jak dziadek, własny dziadek.”

„Miłość ucieka się niekiedy do rozsądku jak do lekarza, ale nigdy nie bierze go za doradcę.”

„Kiedyś mój dziadek mówił: „Dobry kabaret? Toż to proste! Wystarczy mieć trochę oleju w głowie.””

„Nigdy się nie przejmuję tym, czy gram pisarza, lekarza, hydraulika, ponieważ zawsze gram człowieka.”