„(…) naprawdę boję się coraz częściej, że może zdarzyć się coś nieprzewidzianego, złego, bo nam za dobrze. A ja myślę, że przyroda zawsze wyrównuje, niestety.”

„Co znaczy „umieć żyć z ludźmi”? – Niestety, niestety, znaczy to po trosze: myśleć o nich źle, „być” z nimi dobrze.”

„Przyroda zawsze jest piękna nawet we łzach.”

„Naprawdę boję się śmierci, a moje filmy są tego efektem.”

„Agassiz jest zbyt mądry (…). Jeszcze pana opuści. Może pan być pewien! Tym, którzy boją się myśleć, myśl i tak zawsze będzie zagrażać.”

„Bo się boję. Bo tak naprawdę rola komedianta w tym całym show-biznesie jest dla mnie pewnego rodzaju ucieczką. Dzięki temu ludzie traktują mnie z przymrużeniem oka i wybaczają pewne rzeczy. To był zawsze mój problem. Boję się występować na poważnie, bo boję się oceny. To mnie blokuje przed tym, co tak naprawdę chciałbym zrobić.”

„Kochajmy przyrodę, bo dzięki niej coraz lepiej rozumiemy sztukę.”

„Jeżeli odsuwa się złe myśli, nic złego nie może się stać. Nie boję się, że nie będę mogła śpiewać albo że przestanę słyszeć, albo że przestanę widzieć. (…) Nie zaprzątam sobie tym głowy i wiem, że zawsze trzeba mieć nadzieję, bo ona zostaje do końca. Czasem nie wierzę, że umrę. Ale zaraz przypominam sobie, że to jest pewne.”

„Ludzie nie zabijają z nienawiści. Oczywiście, myślą o zabiciu tych, których nienawidzą, mówią o tym. Ale tak naprawdę zabijają jedynie tych, których się boją, i tych, na których są wściekli.”

„Każda formacja polityczna wypada fatalnie, choć nie myślę, że tworzący ją ludzie są aż tak zdemoralizowani. Niestety, człowiek zawsze myśli o sobie lepiej niż powinien, lepiej niż o innych. W ten sposób nawet ubabrani po uszy decydenci uważają się mimo wszystko za lepszych. To jest główna myśl napędzająca do uprawiania polityki. Czują się Konradami, bo cierpią za miliony. A przecież często przemawia przez nich mentalność Kalego, śmieszna, nikczemna.”