„W Madrycie znów jestem, nie wierzę oczom,
Błonie snadź inne, niż znałem za młodu;
Tylu po kwiatkach stąpa tu ochoczo,
Choć winni je raczej gryźć już od spodu.”

„I tak, tak, tak, mogę wiele znieść
Ty nie znasz kłopotów, ale ja jestem piekłem skandalu
To ja, jestem sceną, jestem gwiazdą
Jestem najlepszą, cholerną rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałeś na oczy”

„Jeżeli gryzę co – to sercem gryzę.”

„Możesz na mnie oprzeć się,
Ja jestem winna,
Możesz na mnie liczyć, bo
Zawsze będę winna…”

„Wierzę, że są kwiaty,
które się rodzą z spojrzeń ludzkich oczu!”

„Nie będę inna, czy jestem temu winna?”

„(…) jasny blondyn o niebieskich oczach i rysach godnych zachwytu rasisty spod znaku Himmlera.”

„Winien jestem ci wszystko, ponieważ cię kocham.”

„Żeby mieć powodzenie w życiu, kobieta winna być na tyle wykształcona, by przyciągać głupich mężczyzn, i na tyle wulgarna, by kusić inteligentnych.”

„Stary Sandomierz z wyniosłymi szczyty
Ginie przed okiem, w cień nocy spowity,
Tylko u jego stóp rozległe błonie
Mnogością ognisk w czarnych mrokach płonie.
A po spokojnej modrej Wisły toni,
Od gorejącej ogniskami błoni
Wrzaski jak wycia cmentarnych straszydeł,
Z szumem jak łopot nietoperzych skrzydeł,
Zmieszane z koni powiązanych rżeniem,
Płyną, nadbrzeżną gąszcz przejmując drżeniem.”