„Mieszkam w szafie z książkami… czasem odczuwam to jako drażniącą prozę, a czasem traktuję jak zwyczajny fakt. Jest to poetyczne, gdy sięga się ręką i już otwierają się różne światy.”

„Minister Gowin ma szajbę, ale całkowicie zwyczajną, w dodatku od czasu do czasu ta szajba mu odbija. Wtedy słyszy krzyk zamrożonych embrionów, wpada na różne pomysły.”

„To normalne, że w czasie przedwyborczym wypadają trupy z szafy.”

„Światy czekają. Czas płynie. Bogowie patrzą.”

„Dlaczego kobiety odpychają rękę, która TAM sięga? Bo nie ręką należy tam sięgać.”

„Czas oczy łzami zalane ociera,
Czas drwi do gmachów pociechy otwiera,
A czego w ludzkim nie znajdziesz rozumie,
Długi czas umie.”

„Ponieważ kobieta odczuwa czas, który się jej poświęca w rozkoszy, jest bardzo często uwrażliwiona na brak czasu.”

„A zapomniane zabawki ginęły. Znikały. Ulatniały się. Wchłaniała je przestrzeń mieszkania. Pożerał je czas mieszkania. I nikt już ich nie znajdował. I nigdy nie znajdzie. Więc kiedy ginęła jakaś rzecz, i ginęła w mieszkaniu, i byliśmy pewni, że w mieszkaniu, i długo nie mogła się znaleźć, to nie było sensu dalej jej szukać. Koniec. Przepadła. Licho zabrało.
Licho nie umiało czytać. Dlatego nigdy nie zabierało książek. Książki nigdy nie przepadały.”

„Nic tak nie zabija czasu jak książka.”

„Nic tak nie zabija czasu jak książka.”