„Są, są tacy mężczyźni, dla których żona, ta na co dzień i od ołtarza, nie powinna za nic odznaczać się urodziwością. W pożyciu domowym o zbyt długie nogi byliby się potykali!”

„Wzbudzać miłość jest oczywiście rzeczą przyjemną, ale miłość nie powinna być zbyt gwałtowna ani zbyt długotrwała. Mężczyźni stają się wówczas nudni.”

„Od dawna zauważyłem, że żony rogaczy nie odznaczają się zazwyczaj wiernością.”

„Pamiętam starego proboszcza, wieloletniego gościa wakacyjnego, którego nazywałyśmy Formularz Mszalny, bo dzień w dzień, kiedy doszedł do ołtarza, informował nas, że dzisiaj obowiązuje formularz mszalny z takiego to a takiego święta… i do głowy mu nie przyszło, że myśmy ten formularz już musiały odnaleźć, skoro śpiewałyśmy introit. Prawie też nie ma księdza, który by nas nie informował na wstępie, jakie dziś mamy święto, chociaż przecież my już od paru godzin o tym wiemy i długie pacierze odprawiłyśmy o tym święcie.”

„Życie jest zbyt długie, aby nic nie robić, i zbyt krótkie, żeby coś osiągnąć.”

„Gdyby mężczyźni nie byli tak głupi, jak są, powinni zachowywać się z żonami tak jak z nami, prostytutkami, a jeśliby żony były mądre, to postępowałyby z mężami tak jak my, prostytutki. Wówczas nie byłoby rozwodów.”

„Więc to tak! Mój Michał ma dziewczynę… Blondynkę… Długowłosą… Co tam włosy, można zgolić! Ale nogi… Za długie… Zbyt zgrabne… Porozpinane guziki… Włosy pieszczące ramiona, szyję… a pewnie i piersi…
Ze wstrętem pomyślałam o moim mizernym biuście. I ten kolor włosów… Jak on to mówił? Kolor jasnego piwa? Mój misio. Mój poeta. Z jakimś babsztylem o zbyt długich nogach i zbyt pełnych piersiach…”

„Życie jest zbyt krótkie, aby pisać długie rzeczy.”

„Ze wszystkich domowych środków leczniczych najlepszym jest dobra żona.”

„Żona jak skarb powinna być strzeżona.”