„Gest, jak i kostium, zastępują tekst, który, choć nieobecny, zawsze pozostanie punktem wyjścia. Musiałem więc szczególnie dbać o kształt moich projektów dla [teatru] Pantomimy, żeby uczytelnić znaczenia gestów, ich kompozycji, całych sytuacji i dostosować się do wymagań widowiska.”

—  Kazimierz Wiśniak

Źródło: Z życia scenografa, Kraków 1998

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia
Tematy
na zawsze , znaczenie , sytuacja , wymaganie , punkt , kształt , tekst , szczególny , wyjść , gest , widowisko , pozostanie , kompozycja , kostium , dbanie , teatr
Kazimierz Wiśniak Fotografia

Podobne cytaty

Vítězslav Nezval Fotografia

„Miłość przypomina pantomimę. Nigdy do końca nie jesteśmy pewni, co który gest znaczy.”

Vítězslav Nezval (1900–1958)

„Plastyka sceniczna nie jest tylko funkcją techniczną, efekt malarski nie jest początkiem mojego myślenia o zadaniu, nie jest ani celem ani punktem wyjścia. Dlatego może tak bliski stał mi się Szekspir – teatr umowny, wyobraźni, teatr ludowy w prawdziwym znaczeniu tego słowa (…). Myślę, że nawet Beckett, Genet wywodzą się z Szekspira.”

Zofia Wierchowicz (1924–1978)

Źródło: katalog do wystawy Wizja teatru Zofii Wierchowicz, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

Jan Englert Fotografia

„Kostium ma niesłychaną wagę. Molier, Szekspir grani są od kilkuset lat, to znaczy, że są permanentnie nowocześni, tylko trzeba dobrze odczytać ich tekst i nie ma co ich poprawiać.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Olsztyn, 22 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uncd.htm

„Moim klubem na zawsze pozostanie Legia.”

Marcin Mięciel (1975) piłkarz polski

Źródło: „eLka” na derbach Łodzi, soccer-live.pl, 19 października 2011 http://www.soccer-live.pl/index.php?function=show_all&no=3110

Martina Čufar Fotografia

„Moment, w którym wyszłam zza winkla i po raz pierwszy ujrzałam ścianę w całej okazałości na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Wow! To jest naprawdę niesamowity wąwóz z przewieszonymi, kolorowymi ścianami.”

Martina Čufar (1977)

o przejściu Hotel Supramonte.
Źródło: Piotr Drożdż, Martina Čufar, „Góry”, nr 3 (130), marzec 2005 http://www.goryonline.com/gory,393,0,0,0,F,news.html

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

Leopold Stokowski Fotografia

„Znamy się wszyscy i żyjemy jak w rodzinie. Przy takiej kolektywnej pracy, wymagającej napięcia emocjonalnego, przy zawsze nowych interpretacjach, jest to bardzo ważne. Dla znaczenia wejścia instrumentów czy niuansu wystarcza jedno spojrzenie. Kiedy staję przy pulpicie, mam wrażenie, że gram na instrumencie, na jednym wielkim instrumencie, uległym i czułym na najlżejszy gest, na najmniejsze wymagania mojej wyobraźni.”

Leopold Stokowski (1882–1977) dyrygent amerykański pochodzenia polskiego

o pracy z Orkiestrą Filadelfijską.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 132.

Adolf Hitler Fotografia

„Gdziekolwiek sięgnie nasz triumf, zawsze będzie jedynie punktem wyjścia do nowej walki.”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

„Nazywam go milczącym aktorem. Są piękne przedstawienia teatrów ruchu czy tańca, które ze sztuką mimu nie mają wiele wspólnego. Pantomima ma wspaniałe korzenie, ale każdy, kto chce zostać mimem, musi znaleźć własny styl i pokazywać prawdę emocjonalnego przeżycia; przemiany, które byłoby trudno, a czasami wręcz niemożliwe wyrazić słowami. Ciało powinno „mówić”. Musi on też dbać, by technika nie zabiła w nim tego, co najpiękniejsze w teatrze pantomimy, czyli płynności zmieniających się stanów emocjonalnych – tego wszystkiego, co składa się na ludzką ciszę. W pantomimie każdy ruch na scenie musi ukazać proces przemiany emocjonalnej. Patrząc na akcję wykonawcy, śledzimy zmienność myśli aktora.”

Stefan Niedziałkowski (1945) polski artysta pantomimy

odpowiedź na pytanie, kim jest współczesny mim.

Pokrewne tematy