„W Niemczech zdecydowanie z tym przesadzano! (…) Krytyka po drugiej stronie Odry przybrała karykaturalne rozmiary. Sam nie należę do ludzi, których satyra oburza. Nie jestem agresywny, ale i nie należę do słabeuszy. Swoje słabości musiałem schować do szuflady w 1939 roku i do dziś nie pozwalam, by ujrzały światło dzienne. Nie wszyscy są jednak tak twardzi.”

„Istnieje wielu ludzi, zapewniła go – a Michael był aż nadto skory przyznać jej słuszność, bo wiedział, że sam do nich należy – którzy nie mogą żyć ani na świecie, ani poza światem. Są to ludzie jakoby chorzy, bo tęsknota Boga czyni ich nieprzystosowanymi uczestnikami zwykłego życia, ale z drugiej strony siła czy temperament nie pozwalają im całkowicie wyrzec się świata; a dzisiejsze społeczeństwo z jego szybkim tempem oraz mechaniczną i techniczną strukturą nie ofiarowuje tym nieszczęśliwcom schronienia.”

„Dobrze, że nocne sprawy nie wychodzą na światło dzienne.”

„Wszyscy geje są po drugiej stronie.”

„Często jesteśmy twardzi ze słabości i zuchwali z bojaźni.”

„Nie mogłem usiedzieć na miejscu, wiedząc, że w szufladzie jest jeszcze woreczek kokainy. Musiałem wciągnąć wszystko.”

„Przyszłość należy do tych, którzy przygotowują się do niej dziś.”

„Natomiast twierdzę, że Polacy żyjący poza granicami, są bardziej przejęci losami polszczyzny, stanem języka. Chociaż ludzie znad Wisły i Odry też bardzo się interesują. Należymy do jednego z nielicznych narodów, które bardzo przejmują się swoim językiem.”

„Nie należę do ludzi, którzy radzą sobie, zabijając artystów. Na Boga, ja jestem znany z czegoś innego.”

„Krytykami są często ludzie, którym się nie powiodło. Dla krytyków nie wznosi się na świecie pomników. Nie istnieje na świecie żaden krytykant, który sam nie potrzebowałby krytyki.”