„Pada śnieg na me okno,
właśnie dziś pada śnieg…
Jestem już słoną kroplą,
która drży u mych rzęs.”

„W grudniu pogoda wypowiedziała miastu wojnę. Najpierw bombardował je grad, później nękały mroźne wiatry. No a teraz ciągle pada ten nieznośny śnieg.”

„A płeć miała jak śnieg białą, drżała, gdy ją częstowali pałą.”

„Za każdym razem, kiedy pada śnieg, jego pierwotne elementy niezmiennie mają kształt sześcioramiennej gwiazdki. To musi mieć swoją określoną przyczynę, a jeśli jest przypadkowe, to dlaczego nie spotyka się pięcio- lub siedmioramiennych gwiazdek?”

„Bielusieńka brzoza,
Pod moim oknem,
Pokryła się śniegu
Najszczerszym srebrem.”

„maszyny transportują kości i spojrzenia
stalowe pajęczyny błyszczą
w śniegu drżą jej miedziane włosy”

„W żadnym z miast na świecie śnieg nie ma tak krańcowych humorów jak w Warszawie; nigdzie nie potrafi tak szybko i tak beznadziejnie zmienić się w brudne, dręczące błoto, ale też nigdzie nie pada z takim wdziękiem jak w tym mieście. Pada wtedy miękko i cicho, pokrywa świat cały puszystą bielą, mieniącą się w nocy granatowymi refleksami na dachach i skwerach, budzi tęsknoty za minionym dzieciństwem.”

„Czy słyszysz śnieg na szybach, Kiciu? Jaki to miły i miękki dźwięk! Jak gdyby ktoś obcałowywał całe okna od zewnątrz. Ciekawa jestem, czy śnieg kocha drzewa i pola, jeżeli całuje je miękko białą kołderką i może mówi im: „Uśnijcie, najmilsze, śpijcie, póki nie powróci lato.””

„Gdy wychodzę z pobliskiej knajpy, stoję późnym wieczorem na Placu Bankowym i pada śnieg, to czuję się tak, jakbym był Wokulskim. Mam wrażenie, stojąc w śnieżny wieczór przed pałacem prezydenta m. st. Warszawy, jakbym był panem Stachem, który stał w śnieżycy przed pałacem arcyksięcia. Nie wszedł jednak na bal i nie zobaczył Łęckiej, którą kochał. Stojąc jednak przed tym pałacem, znalazł się w momencie kluczowym swojego życia, wystawiając sobie słony rachunek z miłosnego zaangażowania. Czy miałoby to jednak znaczyć, że nie warto kochać?”

„Śnieg to fałszywa czystość.”