„Teatr powinien dogryźć się własnej wizji rzeczywistości i przełożyć ją na sceniczny język. Dzisiaj tylko tacy się liczą.”

—  Mariusz Sieniewicz

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 4 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzeczywistosc.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
rzeczywistość , język , dzisiaj , liczyć , wizja , teatr
Mariusz Sieniewicz Fotografia
Mariusz Sieniewicz 6
polski prozaik i felietonista 1972

Podobne cytaty

„Jeśli chodzi o adaptację literatury w teatrze, reżyser jest tłumaczem, który musi przełożyć sens książki na logikę scenicznego świata, zachowując jednocześnie własny głos. Poza wieloma środkami wyrazu, teatr posiada ten najważniejszy, który pokazuje i opisuje wewnętrzny świat: mowę ludzkiego ciała.”

Mariusz Sieniewicz (1972) polski prozaik i felietonista

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 2 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njpr.htm

Jerzy Stefan Stawiński Fotografia

„Starałem się nie umieszczać w scenariuszu żadnych własnych przemyśleń, ani żadnej własnej ideologii. Jedynym moim celem było sprawne przełożenie powieści Sienkiewicza na język filmu.”

Jerzy Stefan Stawiński (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy, prozaik

o scenariuszu filmu Krzyżacy.
Źródło: wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1124

Jerzy Grotowski Fotografia

„Teatr zatem, jak każda dziedzina sztuki zaczyna się od wizji, od prawdy indywidualnej. Od subiektywnej wizji dramaturga – w zakresie tekstu; od subiektywnej wizzji scenografa – w zakresie przestrzeni scenicznej; od subiektywnej wizji aktorów – w zakresie postaci; od subiektywnej wizji inscenizatora – w zakresie całokształtu spektaklu, całokształtu dzieła teatralnego. Teatr zaczyna się od kompozycji. Nie od wydarzeń, ale od stworzenia kompozycji na pretekście wydarzeń, od przesycenia ich konkretnym, ludzkim „ja.””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Co to jest teatr? http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=6456, „Dziennik Polski” nr 200, 23/24 sierpnia 1959, s.6.

„(…) teatr powinien odnosić się do tego, co dzieje się za oknem. Wszystkie przedstawienia, które dotąd robiłem, odnosiły się do rzeczywistości. Teatr jest po to, by rozmawiać z widzami, stawiać im pytania.”

Paweł Kamza (1963)

Źródło: „Głos Wielkopolski” 2006, nr 285

„Pewien nauczyciel aktorstwa mawiał, że mamy rzeczywistość i tak zwaną rzeczywistość stołu kuchennego. Na przykład teraz, rozmawiamy sobie przy stole, ale gdyby to się działo na scenie, widzowie z ostatniego rzędu niewiele by zrozumieli. Jak więc przełożyć moment taki jak ten na język teatru, aby nawet widz z ostatniego rzędu wiedział o co chodzi? Z pomocą przychodzi technika aktorska. Nie możesz chować twarzy, musisz pokazywać swoje emocje. Lubię kiedy moje emocje na scenie narastają, od takie naturalnej sytuacji do prawie przerysowanych. W filmie jest inaczej. Tam właśnie starasz się grać oszczędnie, kameralnie.”

Daniel Okulitch (1976)

Źródło: „Zawsze podróżuję z biczem”. Daniel Okulitch o śpiewaniu, aktorstwie i lżejszej stronie opery, Tokfm.pl, 31 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108549.html#

Naomi Klein Fotografia

„Tak przefiltrowujemy nowe informacje, aby nie ucierpiała faworyzowana przez nas wizja dobrego społeczeństwa. Innymi słowy: łatwiej jest zaprzeczać rzeczywistości, niż zakwestionować własny światopogląd.”

Naomi Klein (1970) dziennikarka i pisarka kanadyjska

Źródło: Zielone światło dla buntu, „Blätter für deutsche und internationale Politik”, tłum. „Forum”, 19 marca 2012.

„Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (…) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie.””

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

Marcin Czarnik Fotografia

„Teatr gwiazdorski mnie nie interesuje, tylko praca zespołowa. Jeden cel i gra do tej samej bramki, taki powinien być teatr.”

Marcin Czarnik (1976) polski aktor

Źródło: Niegwiazdorski Marcin Czarnik, październik 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1497.html

„Język jest tu traktowany nie jako dobro społeczne, lecz jako instrument w walce politycznej służący jednemu z podmiotów politycznych w celu kreacji własnej wizji świata i narzucaniu jej obywatelom.”

Andrzej Markowski (1948) polski językoznawca

o programie TVP Wiadomości
Źródło: Rada Języka Polskiego zajęła się „paskami” w „Wiadomościach” TVP. Raport u marszałka Sejmu https://wiadomosci.wp.pl/rada-jezyka-polskiego-zajela-sie-paskami-w-wiadomosciach-tvp-raport-u-marszalka-sejmu-6366318262560897a, wp.pl, 3 kwietnia 2019.

Janusz Gajos Fotografia

„W teatrze nawet cisza na widowni jest formą wyrażania opinii. Czuję, kiedy publiczność jest zniecierpliwiona, bo nie wierzy w sceniczną opowieść.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niepewnosct.htm

Pokrewne tematy