„Zawsze ufaliśmy dzieciom. Nawet kiedy pojawiały się problemy w szkole, wierzyliśmy w to, co nam mówiły. Potem okazywało się, że słusznie.”

„Zawsze coś projektowałem – kiedyś kostiumy dla tancerzy w szkole tańca, potem ubrania dla siebie. Sam farbowałem i przerabiałem swoje rzeczy.”

„Musisz wierzyć w siebie, ale zawsze pojawia się obawa porażki. Wychodząc na murawę nigdy nie można pozbyć się tego dreszczyku emocji. Musisz jednak czuć się jak zwycięzca.”

„Pierwszy mecz w Lidze Światowej zawsze jest nerwowy. To tak jak w życiu – pierwsze dziecko, pierwsza dziewczyna czy pierwszy dzień w szkole.”

„Słusznie powiadają, że najlepszym strażnikiem winnicy jest strach przed strażnikiem, dlatego też zawsze warto najpierw pokonać strach, a dopiero potem martwić się strażnikiem.”

„Mówi się, że dzieci na chwilę odchodzą, ale potem wracają. Ważne, by wtedy nie tryumfować: a nie mówiłam?!”

„Pisanie zawsze mnie pociągało. Na początku, jeszcze w szkole podstawowej, to był pamiętnik, po nim przyszedł czas na wiersze, a potem opowiadania. Zdobyłem nawet kilka nagród.”

„Wierność – cnota, którą powinno się okazywać, ale nie zawsze.”

„Dla mnie zawsze najważniejsza była i będzie historia, którą chciałbym opowiedzieć. Myślę przede wszystkim o niej, dopiero potem pojawiają się język, forma i styl. Najpierw treść, a potem różne sposoby jej wyrażania.”

„(…) dzieci to agresywni anarchiści, którym pod żadnym pozorem nie wolno ufać.”