„Ford nie ma mnie.”

— Rosalynn Carter

odpowiedź, kiedy zapytano ją, co ma jej mąż, a czego nie ma Gerald Ford.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

ford

Rosalynn Carter Fotografia

Rosalynn Carter 2

pierwsza dama USA, żona Jimmy'ego Cartera 1927

Podobne cytaty

„Gerry Ford to taki tuman, który nie potrafi jednocześnie żuć gumy i puścić bąka.”

Lyndon Johnson (1908–1973) prezydent USA

prywatna opinia o ówczesnym przywódcy mniejszości republikańskiej w Izbie Reprezentantów i późniejszym prezydencie Geraldzie Fordzie.
Źródło: National Archives and Records Administration, cyt. za: Oliver Stone’s Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, Mirosław Filipowicz, odcinek 7

„Henry Ford wynajął kiedyś eksperta w dziedzinie wydajności pracy, żeby ocenił jego firmę. Po paru tygodniach ekspert wrócił do Forda. Jego ocena była nadzwyczaj pochlebna, z wyjątkiem jednego słabego punktu. – To tamten człowiek w hali – naskarżył ekspert – Kiedy przechodzę przez jego gabinet, widzę, że leży on wyciągnięty z nogami na biurku i zażywa drzemki. On marnuje pańskie pieniądze, panie Ford. – Ach, ten człowiek – odpowiedział Ford – Kiedyś wpadł na pomysł, dzięki któremu zaoszczędziliśmy miliony dolarów. A jego nogi znajdowały się wtedy dokładnie w tym samym miejscu co teraz.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

„Henry Ford wynajął kiedyś eksperta w dziedzinie wydajności pracy, żeby ocenił jego firmę. Po paru tygodniach ekspert wrócił do Forda. Jego ocena była nadzwyczaj pochlebna, z wyjątkiem jednego słabego punktu. – To tamten człowiek w hali – naskarżył ekspert – Kiedy przechodzę przez jego gabinet, widzę, że leży on wyciągnięty z nogami na biurku i zażywa drzemki. On marnuje pańskie pieniądze, panie Ford.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

Ach, ten człowiek – odpowiedział Ford – Kiedyś wpadł na pomysł, dzięki któremu zaoszczędziliśmy miliony dolarów. A jego nogi znajdowały się wtedy dokładnie w tym samym miejscu co teraz.

„Henry Ford zapytany o źródło sukcesu legendarnego modelu Forda T odpowiedział „nie korzystaliśmy z badań marketingowych – gdybyśmy zapytali klientów czego potrzebują, to powiedzieliby, że szybszego konia, ponieważ nie wiedzieli czym właściwie jest samochód.””

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

„W przededniu wojny western osiągnął pewien stopień doskonałości. Dyliżans jest idealnym przykładem dojrzałości stylu, który nabrał już cech klasycznych. John Ford w reżyserii westernu osiągnął doskonałą równowagę pomiędzy społecznymi mitami, wspomnieniami historycznymi, prawdą psychologiczną i tradycjonalną tematyką.”

André Bazin (1918–1958) francuski krytyk i teoretyk filmowy

Źródło: Evolution du western, „Cahier du Cinéma” 1955, nr 54, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 23.

„Do partii wstąpiłem rok po Marcu. Zresztą moja deklaracja członkowska trzy razy ginęła, tak bardzo mnie tam chcieli. Marzec był dla mnie zmiłowaniem, pozwolono mi wreszcie kręcić filmy. Zmieniło się sporo w kinematografii, Aleksander Ford wyjechał do Izraela. Ja w pewnym sensie zostałem ukształtowany przez Marzec, tylko że w drugą stronę niż szefowie pańskiej gazety.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

o marcu 1968.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 4 marca 2008

„Do dzisiaj wiele osób wyobraża sobie, że Teksas wygląda tak, jak pokazywał go w westernach John Ford. Zresztą nie chodzi tylko o westerny! Widzowie z Europy bardzo często mają takie wyobrażenie o Ameryce, jakie przekazuje im Hollywood – na przykład, że w Nowym Jorku (…) ludzie mieszkają w olbrzymich apartamentach na poddaszu, a po ulicach przechadzają się piękne kobiety w długich wieczorowych sukniach. (…) Dziki Zachód stał się obiektem powszechnej fascynacji dlatego, że tak został wykreowany w westernach.”

Tommy Lee Jones (1946) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19089

„Kiedyś było tak, że jak pracownicy Forda żądali podwyżki, to Ford im ją dawał. A robił to dlatego, że chciał ich zatrzymać, żeby ta przeszkolona, zdyscyplinowana siła robocza nie uciekła do konkurentów. Dlaczego? Ano dlatego, że tak jak ich życie zależało od Forda, tak bogactwo Forda zależało od robotników. On nie mógł zapakować w walizki swoich zakładów w Detroit i wysłać ich na przykład do Bangladeszu. Ale dzisiaj przecież tak nie jest. Dzisiaj kapitał podróżuje w czasie realnym.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: rozmowa Tomasza Kwaśniewskiego, Ignoranci i impotenci, „Duży Format”, 18 listopada 2010

„Dla reżyserów podstawowym kryterium doboru do tych ról była tzw. ostra gęba. Wtedy jeszcze taki klucz obowiązywał, takie wyobrażenie o esesmanie. A tę ostrość w mojej twarzy jako pierwszy odkrył Ford, kiedy mnie zaangażował do Piątki z ulicy Barskiej, gdzie grałem Zenona. To był mój debiut. Przyjechałem na próbne zdjęcia, wchodzę do gabinetu reżysera, a on od razu do mnie: „Takie spiczaste oczy były mi potrzebne. Nie robimy żadnych zdjęć, proszę siadać, poczytamy tekst.””

August Kowalczyk (1921–2012)

o graniu czarnych charakterów.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 28 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/straznikcz.htm

„(…) dziesięć lat temu mój przyjaciel, zawodowy golfista, zaprosił mnie na turniej rozgrywany w Fukuoce. (…) To na południe od Tokio; wszyscy śmieją się tam z tokijczyków, że tak ciężko pracują. (…) Przyjechałem na ten turniej, no i na polu golfowym prawie co krok porozstawiane były bannery i stojaki reklamujące piwo Asahi. W jakimś momencie jeden ze stojaków się przewrócił. Podszedłem, żeby go podnieść… i nagle zorientowałem się, że znam tego faceta, który na zdjęciu trzyma butelkę piwa. Nie uwierzysz: patrzę, a to Harrison Ford! Miał taki śmieszny wyraz twarzy, jakby kazali mu się uśmiechnąć, a on w tym momencie pomyślał: Mam nadzieję, że nikt z moich znajomych tego nie zobaczy. Widziałem też w innym miejscu fotkę Kevina Costnera reklamującego jakąś kawę. Też zrobił taką idiotyczną minę, jakby chciał powiedzieć: „Nie piję tej kawy i nawet nie wiem, jak smakuje, a tę reklamę robię tylko dla pieniędzy”. Żenada, co? Dlatego, kiedy w filmie Między słowami mój bohater kręci reklamówkę, mam taki sam głupi wyraz twarzy, jak Ford i Costner. Wiedziałem, na kim się wzorować! I dzięki temu ta scena wypadła z jednej strony tak śmiesznie, z drugiej – tak realistycznie.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

Pokrewne tematy

Ford