„Żyjąc wystarczająco długo, stajemy się karykaturami samych siebie.”

„Tylko uczciwość względem samego siebie sprawia, że stajesz się lepszy.”

„To rzeczywiście niezwykle ważne, żeby żyć w zgodzie z samym sobą. Od tego wiele zależy. Człowiek staje się spokojniejszy.”

„Czasami czuję się jak bohater bajki, który tak długo walił głową w mur, że ten mur w końcu się rozwalił, a on został królem i rządził długo i szczęśliwie. To prowokuje mnie do ironicznego spojrzenia na samego siebie.”

„To winno być naszym zajęciem: zwyciężać samego siebie i co dzień stawać się wewnętrznie silniejszym i bodaj trochę postąpić w dobrym.”

„Tak długo jak będziesz przejmował się tym, co sądzą o tobie inni, maja cię w ręku. Dopiero kiedy przestaniesz wypatrywać uznania na zewnątrz, będziesz panem samego siebie.”

„Już tak jest, że nie ma człowieka, który by nie poczuł się chory, gdy się go o tym długo i uparcie zapewnia, on zaś zaczyna się w siebie wsłuchiwać. Każdy ma bowiem wewnętrzną potrzebę roztkliwiania się nad samym sobą i pragnie, by się nim opiekowano, a lekarze wiedzieli o tym zawsze i bardzo się dzięki tej wiedzy wzbogacili.”

„Kiedy zwracamy uwagę bardziej na innych, niż na samych siebie, to obowiązek staje się słodszy i bardziej inspirujący, patriotyzm – świętszy, a przyjaźń – czysta i trwała.”

„Często mnie pytają młodzi ludzie, jak to się dzieje, że człowiek staje się reżyserem filmowym i co to jest? Ja odpowiadam: reżyser filmowy to jest ktoś, kto musi okłamać absolutnie wszystkich dookoła prócz samego siebie. Jak zacznie siebie okłamywać, to jest koniec.”

„Krytyka religii rozczarowuje człowieka po to, by myślał, działał, i kształtował swoją rzeczywistość jako rozczarowany człowiek, który odzyskał rozum, i się porusza wokół siebie samego, a więc wokół swojego prawdziwego słońca. Religia jest jedynie iluzorycznym słońcem, które się kręci wokół człowieka tak długo, jak on sam nie rusza się wokół samego siebie.”