„W sitcomach nie grałem, nie łapałem popularności za wszelką cenę. Przyjąłem rolę w serialu, nie ukrywam tego, żeby nie myśleli, że umarłem. Od pewnego czasu, im dalej odchodzę od ról amantów i od seriali, tym częściej spotyka mnie zarzut, że jak to możliwe, żeby taki konfekcyjny aktor zajmował się takimi sprawami jak kierowanie Teatrem Narodowym.”

— Jan Englert

Źródło: „Życie Warszawy”, 2 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylya.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

życie , myśl , czas , myślenie , seria , rola , aktor , łapać , grać , możliwy , zarzut , przyjąć , zajmować , kierowanie , popularność , umarły , teatr , cena £

Jan Englert 104

aktor polski 1943

Podobne cytaty

„Po pierwsze, aktor jest od tego, żeby wszystko i wszędzie zagrać: i w teatrze, i w filmie, i w serialu. A po drugie – ta rola dała mi szaloną popularność, o której aktor może sobie tylko zamarzyć.”

Andrzej Kopiczyński (1934–2016) polski aktor

odpowiedź na pytanie, dlaczego przyjął rolę inżyniera Karwowskiego w serialu Czterdziestolatek.
Źródło: Robert Migdał, „Czterdziestolatek” zaczynał we Wrocławiu, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 176, 20 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/121643.html

„Hasło amantka jest źle notowane. Z racji tego, że ja tych amantek prawie nie grałam, oczywiście, że tęsknię do takiej roli.(…) Myślę, że trudno by mi było zagrać amantkę bez pieprzu. Amantki bez pieprzu nie chciałabym zagrać.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

„Przestrzeń, w której funkcjonują role charakterystyczne przeznaczone dla aktorów w moim wieku wyglądających tak a nie inaczej, z pewną nadwagą, powoduje, że spektrum grania jest trochę większe niż dla amantów. Nadchodzi czas, w którym role amantów będą grywali aktorzy charakterystyczni. Skończył się czas identyfikacji z niemrawym pięknem. Za to nastąpił czas identyfikacji z prawdą. Tylko że prawda nie zawsze jest piękna, a jej bohaterowie również.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Angora”, 33/03

„Chciałabym za 30 lat wciąż grać i chciałabym, żeby wtedy ludzie ciągle znali moje nazwisko. Nie spodziewam się sukcesów nagłych i gwałtownych. Nie myślę, że będę grała wszystko i wszędzie. Lepiej grać mniej, za to dostawać naprawdę interesujące role. Nie jestem aktorką charakterystyczną, należę raczej do szeroko pojmowanego grona amantek. W takiej sytuacji jest dużo trudniej o propozycje. Kończą się role młodych dziewczyn, wchodzi się w wiek dojrzały i zaczyna brakować ról.”

Paulina Holtz (1977) polska aktorka

Źródło: „Życie”, 19 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mamo.htm

„(…) bardzo cenię teatr, bo to dla mnie podstawa. Czasami aktorzy serialowi spotykają się na scenie i… jest to dla nich kompromitacja. Teatr to kopalnia – tu uczy się zawodu, nabiera szacunku do pracy, dochodzi do roli. Wszystkie inne rzeczy służą zarabianiu pieniędzy. Jak jest robota, to się ją bierze. Jednak nie za wszelką cenę. Na przykład zagrałem w jednym serialu dwa dni, po czym stwierdziłem, że to będzie jakaś masakra i podziękowałem.”

Zbigniew Suszyński (1961) aktor polski

Źródło: Adrianna Ośmiałowska, Teatr to dla mnie podstawa, „Gazeta Pomorska” nr 127, 4 czerwca 2005 http://www.e-teatr.pl/en/artykuly/13128.html

„(…) jestem amantką charakterystyczną. Sama wymyśliłam taki termin. Myślałam, że będę aktorką dramatyczną.”

Aldona Jankowska (1964) aktorka polska

Źródło: Bohdan Gadomski, Jestem różowym koniem, „Angora” nr 2, 9 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108714.html#

„Gram w Pierwszej miłości, mając szacunek dla ludzi, którzy go oglądają, i cieszę się, że widzowie lubią moja bohaterkę. Równocześnie realizuję się w teatrze. Andrzej Grabowski, wybitny aktor, który gra w Świecie według Kiepskich, opowiadał, jak któregoś dnia jego kolega po fachu zapytał go: „Po co grasz w tym gównianym serialu? Ja bym nigdy na to nie poszedł”. A Grabowski na to: „A tobie kiedyś to zaproponowano?”. To jest kwintesencja: znam niewielu aktorów, którzy odrzucają role w serialach. Aktor ma grać, opowiadać jakąś historię i myślę, że to możliwe także w serialu.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 5 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apwl.htm

„Jeszcze nigdy nie przyjęłam żadnej roli w telenoweli. Powód jest prosty – kreowanie postaci przez wiele lat niekorzystnie wpływa na rozwój aktora. Aktor staje się w pewnym momencie zwykłą maszynką. Zamiast grać odtwarza daną scenę. Kilkakrotnie odmówiłam już takich ról. I nie żałuję.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Tomasz Bielicki, Z motyką na słońce, „Nowości” nr 63, 17 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113259.html

„Myślę, że granie we własnym teatrze głównej roli jest pewnego rodzaju ryzykiem.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Dorota Wyżyńska, Król Dramatu przyjmuje piłkę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 115, 18 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139417.html

„Uważam, że teatr poza magią i spotkaniem z żywym widzem, najlepiej przygotowuje do roli aktora. To w teatrze pracuje się nad rolą i wiele czasu poświęca się na budowanie danej postaci – to właśnie te umiejętności wykorzystuję podczas pracy nad filmem czy serialem. Teatr mnie inspiruje.”

Rafał Rutkowski (1973)

Źródło: Joanna Garbarczyk, Schematyczność czy improwizacja?, „Dziennik Teatralny, Katowice”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28800

Tematy

Jan Englert 104

Podobne cytaty

Pokrewne tematy