„Im mniej wiecie o mnie, tym łatwiej uwierzycie, że jestem tym, kogo gram w filmie.”

„Nie odpowiada mi pokazywanie się nago w filmie. Według mnie, gdy gram w ubraniu, jest to spektakl, gdy gram bez ubrania, to dokumentacja.”

„To nie jest postać jak w książce czy filmie. On nie jest kierowcą autobusu. Nie prowadzi wózka widłowego. Nie jest seryjnym mordercą. To jestem ja, który śpiewa w taki sposób, jasno i prosto. Nie powinniśmy mylić śpiewaków i wykonawców z aktorami. Aktorzy powiedzą: „Moja postać to, moja postać tamto”. Dudnią jak zdechłe konie. Kogo obchodzi postać? Wstań i graj. Nie musisz mi tego wyjaśniać.”

„Moje aktorskie zadanie polega na przekonaniu publiczności, że jestem osobą, którą gram. Jak mają mi uwierzyć, jeśli przeczytają w prasie, co jem, czym jeżdżę i z kim sypiam?”

„Dopóki mogę się utrzymać z grania w teatrze, filmie, czy w telewizji, to tak jest fajnie. Chociaż nie potępiam grania w reklamie…”

„Kiedy będę babcią, będzie mi miło na myśl, że grałam w filmie Woody’ego Allena.”

„Egoistą jestem tylko, grając w piłkę nożną. Wydaje mi się, że wiem najlepiej, jak trzeba zagrać. Natomiast w teatrze czy filmie, choćbym był przekonany, że jakaś rola jest idealna dla mnie, nigdy nie zabrałbym jej koledze.”

„Moje drogie dzieci może tego nie wiecie, że kiedyś nie było normalnie
O tym jak możesz grać – decydował muzyk wykształcony profesjonalnie”

„(…) weszłam już, że tak powiem, w „fazę” ról matek. I jeśli nie będę grała matek, to kogo innego?”

„Za oknami wciąż na pozór ten sam świat
I tylko mnie troszeczkę mniej.
Coś odeszło - coś, co waży mniej niż gram -
A jednak się nie stało lżej.”