„Nie wiem, czy tu wytrzymam. Tę wieś, pokój, ludzi, rozumiesz. Puby, czegoś takiego tu nie ma. Prezenty, tutaj nie ma Indian. Trochę miłości, trochę nienawiści, a poza tym nic, ale nie myśl, że się poddam.”

„Dawałam prezenty, bo myślałam, że jestem taka zła, że muszę… jak mnie zdradzali. Czy z kobietą, czy z mężczyzną, bo różnie bywało, to dawałam prezenty, bo myślałam, że ze mną jest coś nie tak, że jestem za mało kobieca…”

„Efekt wizualny nie jest dla nas najważniejszy – ważne, żeby bolało. Nie zapominaj, że pochodzimy z byłego NRD i jesteśmy bardzo wytrzymali. Potrafimy znieść wyjątkowo dużo. Myślę, że mamy to we krwi. No, może Czeczeńcy są trochę twardsi od nas.”

„To przypomina trochę sytuację sprzed II wojny światowej, kiedy Neville Chamberlain wracał do Londynu i myślał, że uratował pokój, bo wybrał hańbę. Była i hańba, i przyszła wojna.”

„Istnieją smutni ludzie młodzi, dlatego że w miłości zawsze trudno sobie poradzić i zawsze się trochę oberwie. Im wcześniej tym lepiej.”

„Myślę, że mówienie o naszych zarobkach jest trochę nieprzyzwoite.”

„Ludzie – to tylko dzieci, trochę większego wzrostu.”

„Stalowa Wola jest symbolem trochę innego myślenia w Polsce.”

„Bogactwo dzieli ludzi, a bieda zbliża ich do siebie. Ty masz cukier, a ja nie; pożyczam trochę od ciebie. Następnego miesiąca możesz nie mieć mąki, więc pożyczę ci trochę mojej.”

„Filmów „jakiś” powstaje dużo mniej niż przeciętnych, co drugi film w Polsce jest komedią romantyczną. To trochę dziwne, bo te filmy są takie wesołe, a ludzie u nas tacy pochmurni.”