„(…) jestem bardzo ufna. I parę razy mnie to zgubiło. Ale nie przestałam wierzyć w ludzi i tej cechy bym nie chciała u siebie zmienić. Staram się też walczyć o swoje, bo bez tego się nie przetrwa w życiu. Nic nie jest podane na srebrnej tacy…”

„Między tym, co wiedział, a tym, w co starał się wierzyć, istniał pewien rozziew, ale nic na to nie można było poradzić, a jeśli nie można czegoś zmienić, trzeba z tym żyć.”

„Jeśli żyjesz normalnym życiem, masz, powiedzmy, szufladę z kilkoma parami spodni i to jest twoje normalne życie. Ja staram się żyć takim życiem najbardziej jak potrafię.”

„Parę razy odchodziłam z Klanu. Dostawałam czas, bym zmieniła decyzję i w efekcie wracałam.”

„Żyję intensywnie, jestem rygorystyczny w stosunku do siebie, zmuszam się, żeby napisać choć parę taktów dziennie.”

„Ludzie potrafią zreinterpretować niemal wszystko w taki sposób, żeby zgadzało się z ich poglądami. Biorą ze sztuki to, w co i tak wierzą. Ciekaw jestem, ile ludzi kiedykolwiek zmieniło poglądy w naprawdę istotnych kwestiach na skutek oddziaływania dzieła sztuki?”

„Formuła teatru zmieniła się. Przestał być on miejscem edukacji, miejscem rozwoju dla młodych ludzi. Obecnie jest to odpowiedzialna za siebie grupa aktywnych zawodowo tancerzy, którzy pod wspólnym szyldem realizują swoje przedstawienia – ja jestem jedynie koordynatorem tych działań.”

„Staram się żyć tak, jakby świat miał jutro przestać istnieć.”

„Parę razy w życiu przychodzi na człowieka taka niedziela, gdy sięga się do niepotrzebnych zakamarków, w których lata gromadzą zapomniane przedmioty.”

„Nie ścigam się już tak z muzyką. Dawniej musiałam coś sobie udowodnić, walczyłam z samą sobą. Starałam się za wszelką cenę pokazać, że jestem dobra w tym, co robię. A minęły już przecież 21 albo 22 lata, od kiedy wykonuję ten zawód – jestem niemal stara. Teraz przestało to już być dla mnie na pierwszym miejscu – teraz śpiewam o moim wielkim szczęściu, dzielę się nim ze słuchaczami.”