„Dziś w Collegium pokazujemy głównie przedstawienia dyplomowe, w których nie ma nic złego, ale proszę pamiętać, że szkoła miała sukcesy teatralne wtedy, kiedy przekraczała próg dyplomu pedagogicznego, gdy spektakle miały pewną „nadwyżkę” teatralną: Jerzy Jarocki zrobił tu słynne „Akty” w 1972 roku, dzięki którym ukonstytuował się status zawodowy Jerzego Radziwiłowicza, Marka Kondrata, Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. W tym przedstawieniu była mieszanka młodości, ryzyka i poważnego podejścia do teatru, co dało niezwykły efekt.”

— Piotr Cieślak

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pcotc.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

szkoła , sukces , dzięki , efekt , status , dać , przedstawienie , próg , mienie , marka , zrobienie , podejście , nadwyżka , dziś , mieszanka , teatr , spektakl

Piotr Cieślak 1

1948–2015

Podobne cytaty

„Miałem w życiu wielkie szczęście, że zacząłem bywać późno w teatrze, właściwie dopiero będąc studentem szkoły teatralnej w Krakowie. Ale chodziłem od razu na przedstawienia najwybitniejsze, które realizowali wtedy Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda.”

Wiesław Komasa (1949) polski aktor

Źródło: Rozmowa z Wiesławem Komasą http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wkomasa.htm

„(…) dostałam nagrodę od publiczności za najbardziej elektryzującą rolę żeńską na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Tak było. To był fantastyczny festiwal; wspominam go z rozrzewnieniem. Zrobiliśmy tam szał. Nie było co zbierać. Dostaliśmy nagrodę za przedstawienie Plastelina. Dyplomik trzymam ukryty głęboko w szufladzie. Szkoła zapewniła nam fantastyczny start – pracowaliśmy ze świetnymi reżyserami. Między innymi Mariuszem Grzegorzkiem i Grzegorzem Wiśniewskim. Przedstawienia dyplomowe wyszły super.”

Agnieszka Żulewska (1987) polska aktorka

Źródło: Jan Dziekan, Elektryzujący czarny charakter, barwyszczescia. pl, 8 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20427/elektryzujacy-czarny-charakter.html

„Zdecydował o tym pewien moment w tym powojennym, robotniczym Żarowie. Do miasta przyjechał teatr z Wrocławia. Miałem sześć lat i bardzo chciałem zobaczyć to przedstawienie, którego tytułu już nawet nie pamiętam. Wystawiano je w świetlicy fabrycznej. Jakimś cudem dostałem się do środka i spektakl obserwowałem z zapartym tchem. To było jak magia. To wtedy zauroczyłem się teatrem.”

Jerzy Janeczek (1944) polski aktor

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.
Źródło: Tomasz Gawiński, Bez cienia gwiazdorstwa, „Angora” nr 31, 3 sierpnia 2008

„Gdyby chcieć w kilku zdaniach zdefiniować, opisać przedstawienia teatralne, jakie dziś tworzą obraz teatru w Polsce, zresztą nie tylko w Polsce (…), niestety trzeba by użyć wyrazów z przedrostkiem anty-, a więc: antyteatr, antysztuka, antyestetyka, antykultura, antywartości. Owszem, generalizuję, ale nie wszystek teatr jest taki, co pozwala mieć jeszcze nadzieję, że może się go odbuduje.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„Kiedy byłem dzieckiem, sam sobie konstruowałem teatr. Mama przynosiła mi pudełka po butach, a ja tworzyłem w nich teatralne przedstawienia. Wycinałem z boków otwory na drzwi, montowałem kotarę na sznurku, rozstawiałem plastikowych lub ołowianych „aktorów”, na widowni siedział jakiś miś lub małpka i… spektakl mógł się zaczynać. Jednak do Szekspira było mi wtedy bardzo daleko…”

Mariusz Zalejski (1959) aktor polski

Źródło: Home-made, czyli teatr życia... – rozmowa z Mariuszem Zalejskim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1163/Homemade-czyli-teatr-zycia-rozmowa-z-Mariuszem-Zalejskim.html

„Mechaniczne przenoszenie spektakli teatralnych do telewizji nie ma żadnego sensu, dlatego, mając świadomość zmiany medium, staram się zastępować także sposób opowiadania z teatralnego na filmowy.”

Krystian Lupa (1943) polski reżyser teatralny

Źródło: onet.pl, 12 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kltr.htm

„(…) mam ogromną tremę. Stanę na teatralnej scenie przed mieszkańcami mojego miasta, profesorami ze szkoły, przyjaciółmi, rodziną. To będzie dla mnie bardzo ważne przedstawienie. Nie wiem, co ważniejsze – honorowy patronat nad festiwalem, który zaproponowano mi i mężowi, czy ten spektakl.”

Beata Ścibakówna (1968) polska aktorka

o udziale w spektaklu w rodzinnym Zamościu.
Źródło: Małgorzata Mazur, Debiutantka, „Tygodnik Zamojski” nr 26, 30 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120253.html

„(…) muzyka w teatrze to tylko pewien rodzaj kontrapunktu. I rzeczywiście pod tym względem soundtracki do filmów, czy muzyka teatralna, nie są samodzielnymi utworami. Są niepełne, ubogie. Nie widzę sensu, aby ktoś przychodził na koncert i słuchał na nim mojej muzyki teatralnej. Niech przyjdzie na spektakl, wtedy dostanie pełny obraz.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

„Moim marzeniem zawsze było, żeby śpiewać. W szkole teatralnej na śpiew miałam mniej czasu, później okazało się, że mogę do tego wrócić i wszystko, co do tej pory zrobiłam w teatrze, miało związek z muzyką. Także dwie role w Teatrze Współczesnym.”

Anna Czartoryska (1984) polska aktorka

Źródło: Dorota Wyżyńska, „Dziewczyna Adamczyka” gra żonę Bułhakowa, „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 7 marca 2011 http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34861,9215352,_Dziewczyna_Adamczyka__gra_zone_Bulhakowa__Premiera.html

„Na nasze przedstawienie dyplomowe przyszła pani Grażyna Szymańska, drugi reżyser M jak miłość. Przed spektaklem, jak zwykle byłam wyciszona, spokojna… gdy w tym samym momencie moje koleżanki szybko „chwytały w locie” numery telefonów w związku z castingiem do serialu. Pani Grażyna szukała optymistycznie nastawionej, energicznej dziewczyny. Jestem pewna – w jej głowie na pewno nie zaświtała myśl: „to ten typ”. Tymczasem, po spektaklu odebrałam telefon z propozycją castingu do nowej roli w M jak miłość… właśnie od niej. Dodam jeszcze, że w moim przedstawieniu dyplomowym miałam swoje tylko pięć minut, ale za to niezwykle ekspresyjne – śpiewałam, tańczyłam, wszędzie było mnie pełno, grałam czternastoletnią… nierządnicę”

Jadwiga Gryn (1984) aktorka polska

Źródło: Rudowłosy herszt – wywiad z Jadwigą Gryn http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1477/Rudowlosy-herszt-wywiad-z-Jadwiga-Gryn.html

Tematy

Piotr Cieślak 1

Podobne cytaty

Pokrewne tematy