„Nie pójdę do piachu,
gdy ktoś mi powie: czas umierać, brachu.
Nie dam się uśpić śmierci słowom,
pójdę do grobu z podniesioną głową.”

„Czasem jestem przerażony na śmierć, że znowu obudzę się w więzieniu i ktoś powie „chodźmy na żarcie.””

„Jak sobie radzę? Nie mam czasu myśleć o sobie. Co to są moje problemy wobec tamtych? Kiedy sytuacja w Erytrei się unormuje, może pójdę do psychologa. Na razie nie mam czasu.”

„(…) zaufanie do siebie. To jeden z największych życiowych kapitałów: ufać sobie, dam radę.
– A jak nie?
– Dam.
– A jak nie?
– Dam.
– A jak upadnę?
– To się podniosę.
– A jak się nie podniosę?
– To sobie poleżę.”

„Cywilizacje mają swoje śmierci i groby, jak ludzie.”

„Nawet śmierć przyszła się pożegnać,
cztery wyroki w piachu grzebie,
bo ona jedna, ona jedna
tak była zawsze… blisko ciebie!”

„Nie daj się zastraszyć. Jeżeli już masz trafić do piekła, to nie wchodź tam roztrzęsiony ze strachu, lecz wkrocz z dumnie podniesioną głową.”

„Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.”

„Grając w piłkę na podwórku, mówi się, że ktoś zakiwał się na śmierć, bo już nie wiedział, w którą stronę biegnie, i uderzył głową w mur. I tutaj wyraźnie widać, że towarzystwo się zakiwało.”

„Chyba bardzo chcesz, żeby ktoś kierował tobą.
Ja dam radę, bo jestem sobą.”