„Każdy mit jest jakąś wersją prawdy.”

„Strach przed wyjściem na durnia jest pospolitą wersją poszukiwania Prawdy.”

„Czym właściwie jest „mit”? (…) Nareszcie zaczynamy poznawać i rozumieć wartość mitu taką, jaka została wypracowana przez społeczeństwa „pierwotne” i archaiczne (…). Od razu uderza nas fakt, że w takich społeczeństwach uznaje się mit za wyraz prawdy absolutnej, ponieważ opowiada on historię świętą (…).”

„Każdy dąży do tego samego, mimo to wiele jest wersji historii.”

„Zawsze bądź pierwszorzędną wersją siebie zamiast drugorzędną wersją kogoś innego.”

„Mit jest zawsze symboliczny.”

„Znacie mit striptizerek? Jest taki mit, mocno zakorzeniony w społeczeństwie. Ten mit to: „Tańczę, by opłacić czesne.” To nie prawda! Nie ma striptizerek na studiach! Nie ma przezroczystych szpilek na biologii. Cholera, nie wiedziałem, że jest uniwersytet, który przyjmuje tylko jednodolarówki.”

„Ktoś mi kiedyś powiedział, że sami kreujemy swoje duchy, że tak jak w snach, każdy duch jest pewną wersją nas samych: naszej winy, naszego żalu, naszego smutku. Może to jest jakaś odpowiedź. Każdy z nas ma swoje duchy. Nie każdy z tych duchów jest stworzony przez nas samych, ale jednak nas wszystkich w końcu dopadają.”

„Tak bowiem na początku literatury, jak i na końcu, jest mit.”

„Nikt nie wie, gdzie się zaczyna i gdzie kończy mit.”