„Jeżeli chce się być dobrym lekarzem dla pacjentów, to trzeba im poświęcić trochę czasu, a jeżeli chce się mieć osiągnięcia w badaniach naukowych, to trzeba dużo czasu przesiedzieć w laboratorium. Trudno to pogodzić.”

„Babcia zawsze powtarzała, że najlepszy zawód to lekarz. Nawet w czasie wojny, a może szczególnie wtedy. Podobnie jak grabarz lekarz ma zawsze dużo pracy.”

„Dobry medyk zawsze wie, co robić – odparł wyniosłym tonem. – To czasem niewdzięczni pacjenci umierają, nie doceniając naszych starań.”

„Wnętrza wystawiennicze stają się laboratorium dla doświadczeń. Tu można mniej szanować reguły i za to bawić się oszukiwaniem systemu (…). Badać napięcia istniejące w przestrzeni miedzy formami i ustawiać je w układy odbierane w czasie.”

„Nabrałam pokory. Dzieci, które spędzają dużo czasu w szpitalu, trochę inaczej dojrzewają, bardzo wcześnie włączają się emocje zarezerwowane dla świata dorosłych. A kiedy leżysz na takich oddziałach, jak ja leżałam, gdzie dzieci głównie umierały, to trudno, żeby się potem w głowie przewróciło.”

„Wcale nie czuję, że musiałam coś poświęcić, by grać w Klanie. Za to bardzo dużo zyskałam. Jestem dumna z tego, co osiągnęłam. Przyznaję, że czasem zazdrościłam koleżankom wolnych weekendów i tego, że mają czas na spotkania z przyjaciółmi. Ja, pracując na planie, oddaliłam się od swoich rówieśników, większość czasu spędzałam w towarzystwie ludzi znacznie ode mnie starszych, ale dzięki temu czułam się bardziej dojrzała od innych dziewczyn w moim wieku.”

„Lekarz powinien lubić swoich pacjentów i czuć się za nich odpowiedzialny.”

„Uczuciowość lekarze wiecznie spragnieni pacjentów nazywają erotomanią.”

„Straciłyśmy tak dużo czasu…
– Z pewnych względów może nam to wyjść na dobre. Bardziej niż inni ludzie będziemy doceniać czas, który nam został.”

„Czas – lekarz (…) zła.”