„Granie w teatrze jest najtrudniejsze. Trzeba przez dwie, czasami trzy godziny utrzymać publiczność w napięciu. Gdy gram w filmie, często powtarzamy sceny, ujęcia, mamy możliwość poprawienia się. W teatrze, na scenie, już nic nie poprawię. Jeżeli gram źle, to publiczność to zobaczy. Poprawić będę się mógł dopiero podczas następnego przedstawienia.”

— Krzysztof Globisz

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

publiczność , scena , napięcie , możliwość , podczas , godzina , grać , utrzymać , powtarzać , przedstawienie , ujęcie , teatr

Krzysztof Globisz 46

aktor polski 1957

Podobne cytaty

„Ten zawód to mój żywioł, moja pasja. Jestem szczęśliwy, gdy gram. A gram i dobrze, i źle. Grając źle staję się szczęśliwszy, że mogę się poprawić.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

o aktorstwie.
„Dziennik Polski”, 2 kwietnia 2010
Źródło: wywiad, 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20252

„Publiczność. Ona decyduje, że teatr jest wyjątkowy i dla aktora niezastąpiony. Na dodatek w spektaklu swoją rolę grasz od początku do końca, masz nad nią całkowitą kontrolę. W filmie jest inaczej, fragmentarycznie. Grasz poszczególne sceny w różne dni i tak naprawdę nigdy nie wiesz, jak to się ułoży w całość.”

Arkadiusz Jakubik (1969) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2005. Arkadiusz Jakubik – miesiąc na „Weselu”, stopklatka.pl, 3 marca 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24473

„Dopóki mogę się utrzymać z grania w teatrze, filmie, czy w telewizji, to tak jest fajnie. Chociaż nie potępiam grania w reklamie…”

Przemysław Bluszcz (1970) polski aktor

Źródło: „Gazeta Lubuska”, 9 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mdlu.htm

„Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„(…) w kinie bardzo lubię być widzem. Jako aktorkę irytuje mnie, że grając na ekranie, mam mały wpływ na efekt końcowy, że niektórych scen nie można potem poprawić bądź zmienić. Wszystko oczywiście zależy od porozumienia z reżyserem.”

Anna Polony (1939)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 23 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20769

„W teatrze jest lepiej. Bo na drugi dzień kurtyna idzie w górę i pewne rzeczy w roli można poprawić. W filmie nie można.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Polska Gazeta Wrocławska”, 24 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uzagw.htm

„Gram, bo tylko scena daje mi możliwość wyrzucenia z siebie tego, co we mnie głęboko tkwi. Wiem, że to zabrzmiało patetycznie, ale tak jest. Po prostu kocham teatr.”

Marek Kałużyński (1975)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 2 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkaluzynski.htm

„Weszliśmy na scenę i wszystko poszło nie tak. Cały sprzęt zaczął nawalać. Graliśmy dalej, a publiczność gapiła się na nas, w ogóle nie reagując. Myślę, że graliśmy ze 20 minut i rozpieprzyliśmy scenę. Było to spowodowane frustracją, że wszystko poszło nie tak, jak chcieliśmy. Cały nasz sprzęt, gitary, piece eksplodował, więc scenę szlag trafił, a kiedy zeszliśmy, publiczność dostała szału! Malcolm powiedział, że to było jak jakiś pierdolony Picasso, że to była sztuka!”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

„Publiczność bardzo utożsamia mnie z postacią lekarza, którego gram w serialu.”

Marian Opania (1943) aktor polski

o roli Tadeusza Zyberta w serialu Na dobre i na złe.
Źródło: Rozmowa z Marianem Opanią, wisla.naszemiasto.pl, 5 maja 2005 http://wisla.naszemiasto.pl/archiwum/900900,rozmowa-z-marianem-opania,id,t.html

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

Tematy

Krzysztof Globisz 46

Podobne cytaty

Pokrewne tematy