„Fakt rodzicielstwa nie jest gwarancją, że rodzice znają swoje dzieci, a dzieci – rodziców. To wymaga czasu.”

„Jestem rodzicem, a bycie aktywistką jest tylko inną formą rodzicielstwa.”

„Rodzice mają dziś za mało dzieci, dzieci – za mało rodziców, ale wzajemnie mają się zupełnie dosyć.”

„Dzieci są takie jak ich rodzice.”

„W tym społeczeństwie dzieci zostały wywieszone, by wyschły. To fakt. Gdy tylko dzieci zaczynają okazywać niezależność, niektórzy rodzice są zaraz gotowi by ją ograniczyć.”

„Najwyższy czas, by dzieci uświadomiły rodzicom tajemnice życia płciowego.”

„W modelu opiekuńczego rodzica mamy dwoje rodziców, którzy równo dzielą się odpowiedzialnością za wychowanie. Ich zadaniem jest opieka nad dzieckiem, dlatego muszą poznać jego potrzeby. A żeby je poznać, komunikacja musi być dwustronna, nie tylko polecenie, ale też dyskusja. Dziecko wymaga miłości, a bicie nie jest oznaką miłości. Z drugiej strony nie jest nią pozwalanie dziecku, żeby robiło to, na co tylko ma ochotę.(…) Troskliwy rodzic dba o to, żeby jego dziecko dogadywało się z innymi, a to oznacza, że powinno być empatyczne i troszczyć się o innych. Dzieci, gdy dorosną, powinny umieć zadbać nie tylko o siebie, ale też o innych, być zdrowe, wykształcone. I być wolne – móc robić to, co chcą. [Katarzyna Wężyk: A jeśli dziecko się nie usamodzielnia i wciąż polega na rodzicach? ] Wspierasz je, nie odcinasz się od niego. To wciąż twoje dziecko.”

„Najdziwniejsza rzecz dzieje się, gdy dzieci rozpoznają mnie z Uwolnić orkę, a rodzice rozpoznają mnie ze Wściekłych psów. Dzieci reagują „Tam jest Glenn!”, a rodzice „Nie podchodź do tego faceta!”.”

„Jak ty rodzicom, tak dzieci tobie.”

„A przecież wielu ludzi „posiada” dzieci po to, aby czuć się kochanymi. Bo dzieci bardzo dużo, praktycznie wszystko, potrafią wybaczyć rodzicom. Dzięki temu wielu rodziców dożywa swoich dni w złudzeniu, że byli dobrymi rodzicami, a wiele dzieci przeżywa życie w fałszywym przekonaniu, że to, iż nie byli kochani, to ich wina i że nie zasługują na miłość.”