„Przy mnie wszyscy wypadają blado.”

„Nam nie wypada mówić, że chodzi o pieniądze, ale wiesz co? – tak naprawdę jest. Przecież my musimy żyć jak wszyscy inni. Chodzi o to, że jeśli czujesz, że tak należy zrobić to to robisz.”

„Ada! To nie wypada!”

„Ada! To nie wypada!”

„(…) nawet strumień, przemykając się w pobliżu ogrodu pani Małgorzaty Linde, winien był pamiętać, „co wypada, a co nie wypada.””

„Inspektor był młodym jeszcze człowiekiem, nieco wyższym i potężniejszym ode mnie. Jego oczy miały taki wyraz, jakby nie interesował się niczym na świecie poza swoją pracą. Byłem przekonany, że oprócz kronik kryminalnych nie czytał niczego, nawet tytułów w gazetach, że jest inteligentny, bystry, ale oschły i pozbawiony poczucia humoru, że styka się wyłącznie z innymi policjantami i że nie ma o nich zbyt wysokiego mniemania. Był pospolity w stopniu niezwykłym i czułem, że mój uśmiech wypada blado.”

„Dzielnicę nad rzeką Edogawa spowijały kłęby roztańczonego, wirującego kurzu. Szary pył sprawiał, że słońce wyglądało blado, zupełnie jak podczas zaćmienia.”

„Przypadek jest tym, co losowi wypada z rąk.”

„Ada, to nie wypada,
Tak być nie może – trudna rada.”

„Piłkarska liga? Chce się spać. Ale jednak nie wypada się położyć.”