„Ja uwielbiam Dziennik 1954 Leopolda Tyrmanda. Pewien mój znajomy lekarz twierdzi, że znalazł w nim dowód na to, że Dziennik był później przez autora poprawiany. Pojawia się tam podobno nazwa leku, którego w 1954 r. jeszcze nie było.”

—  Jacek Fedorowicz

Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
nazwa , autor , dowód , lekarz , znajomy , lek , dziennik , znalezienie
Jacek Fedorowicz Fotografia
Jacek Fedorowicz 26
polski satyryk i aktor 1937

Podobne cytaty

Rafael Ábalos Fotografia

„Nie zawsze dziennik odpowiada rzeczywistości, w której żyje jego autor.”

Rafael Ábalos (1956) hiszpański pisarz i prawnik

Kôt

„Na murach maluję mój osobisty dziennik, zapis mojego życia.”

Iwona Zając (1971)

Źródło: Ewa Gorządek, Iwona Zając, czerwiec 2011 http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/iwona-zajac

Rafał Grupiński Fotografia

„Wydaje mi się, że „Dziennik” albo znalazł sobowtóra, albo myśli o Łukaszu Tusku, albo myśli jeszcze o czymś innym.”

Rafał Grupiński (1952) polski polityk

o artykule „Dziennika” na temat koalicji PO-PiS.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Propozycja-koalicji-PO-PiS--to-fikcja-fabularna,wid,10856386,wiadomosc.html, 17 lutego 2009

Manuela Gretkowska Fotografia

„Dziennik opisuje czas. Podobieństwo dziennika do samego czasu: posuwa się na przód, a to, co ciekawe, jest na poboczach w didaskaliach chwil.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska
Mircea Eliade Fotografia

„Do pisania dzienników trzeba mieć talent, jak do pisania powieści czy poezji, np.: Julien Green, Gide („Cała masa rzeczy może być powiedziana tylko w dzienniku”).”

Mircea Eliade (1907–1986) rumuński religioznawca

Religia, literatura i komunizm. Dziennik emigranta

Jon Bon Jovi Fotografia

„Inspiracje do moich utworów czerpię po prostu z własnego życia, piosenki są moim dziennikiem, zapisem tego, jak się czuję w danym momencie.”

Jon Bon Jovi (1962) amerykański zespół muzyczny

Źródło: wywiad dla Radia Zet http://www.bonjovi.pl/dzial,wywiady,art,23.html

Anaïs Nin Fotografia

„Opisałam w dzienniku tysiąc osób. Więcej niż Balzac.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o swoim dzienniku.

Pierre de Fermat Fotografia

„Znalazłem zaiste zadziwiający dowód tego twierdzenia. Niestety, margines jest zbyt mały, by go pomieścić.”

Pierre de Fermat (1601–1665) matematyk francuski

notka na marginesie łacińskiego tłumaczenia książki Arithmetica Diofantosa, dotyczy wielkiego twierdzenia Fermata.
Źródło: Kto dziś pamięta Pierre’a Fermata? Wyszukiwarka Google, newsweek.pl, 17 sierpnia 2011 http://technologie.newsweek.pl/kto-dzis-pamieta-pierrea-fermata-wyszukiwarka-google,80934,1,1.html

„„Dziennik” jest dziełem bardzo wielorakim, zarówno pod względem językowym, jak i kulturowym. Cały czas przewijają się nazwiska, pseudonimy i wyrażenia slangowe po rosyjsku, polsku, hiszpańsku, niemiecku, angielsku i francusku. Odniesienia do sześciu języków i sześciu kultur. To tekst swoiście kosmopolityczny, zorientowany na sprawy międzynarodowe. Byłoby błędem twierdzić, że to przede wszystkim utwór o polskim intelektualiście, który wyemigrował, i o Polsce. To tylko jeden z elementów. W późniejszych latach Gombrowicz opowiada w „Dzienniku” na przykład także o powojennych Niemczech i Francji – a w rezultacie o NATO sponsorowanym przez Amerykanów, oraz o hipokryzji demokratycznych z nazwy Niemiec Zachodnich.”

Allen James Kuharski (1958)

Źródło: Alan Lockwood, Tomografia http://www.dwutygodnik.com/artykul/4119/, Dwutygodnik.com, nr 96/2012, tłum. Zofia Król.

Stanisław Tym Fotografia

„Jeszcze jako początkujący tekściarz napisałem dla Tadeusza Olszy monolog (…) Dzienniczek syna.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Olsza był znany z tego, że miał trudności z zapamiętaniem tekstu i wszystkie monologi mówił pod suflera. Dodatkowo miał też problem ze słuchem. Numery estradowe Olszy często wyglądały tak, że wychodził Olsza na scenę, kłaniał się, dostawał brawa, następnie słychać było głos suflera. A że teksty były śmieszne, publika zaczynała się śmiać i zagłuszała powtarzającego tekst Olszę. Ludzie bili brawa po pointach suflera, paląc pointy aktorowi. Kiedy Olsza dostał mój monolog, mógł sobie cały tekst dużymi literami napisać w tytułowym dzienniczku. Na pierwszym przedstawieniu wygonił suflera. Ten poszedł się poskarżyć do dyrekcji teatru. Olsza przychodzi na dywanik i co mówi? „Bo wy, kurwa, nic nigdy nie zrozumiecie. Tak piszą te monologi, że się zwyczajnie nie sposób nauczyć. Przyszedł utalentowany gówniarz, napisał… i samo wchodzi do głowy”.
Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

Pokrewne tematy