„(…) nie miałem w ręku żadnego komiksu, odkąd skończyłem 15 lat! Ze zdziwieniem wciąż czytam w Internecie, że jestem ich fanem.”

„Nie wierzcie w to, co czytacie w Internecie.”

„Odkąd skończyłyśmy piętnaście lat, byłyśmy na całym świecie, miałyśmy bardzo dużo dyscypliny i nadal jesteśmy bardzo głodne.”

„Jestem wielkim fanem fantastyki (…).”

„Pamiętam, że w młodości nie moglem oglądać meczów mistrzostw świata, ponieważ żadna telewizja ich nie transmitowała. Teraz codziennie można obejrzeć po kilka spotkań, czy to w telewizji, czy w Internecie, czy nawet na żywo w hali, od kiedy polskie drużyny zaczęły występować w Lidze Mistrzów. Piłka ręczna musi mieć coś w sobie, jeśli trybuny wciąż są pełne!”

„Można być świętym z pastorałem w ręku, ale tak samo dobrze można nim zostać, mając w ręku miotłę.”

„Nigdy nie byłem mistrzem; jestem jedynie fanem efektywności.”

„Wciąż jest dla mnie źródłem nieustającego zdziwienia, że kilka znaków nagryzmolonych na tablicy lub na kartce papieru może zmienić bieg ludzkich spraw.”

„Nastąpiła teraz dłuższa przerwa, bo były wakacje, i zauważyła wtedy, nie bez zdziwienia, że kiedy nie musi czytać i rozmyślać o tym, co przeczytała, do opuchlizny oczu dołączają się trudności z oddychaniem.”

„Powstanie przeżyłem w Warszawie, w Śródmieściu, a po klęsce przez obóz przejściowy w Pruszkowie, zostaliśmy wywiezieni pod Częstochowę. Miałem siedem lat, ale poszedłem od razu do czwartej klasy, bo taka akurat była. Już wtedy pisałem i czytałem płynnie. Uczyła mnie mama. Znałem też geografię Polski, oczywiście tej przedwojennej. Kiedy wróciliśmy do zrujnowanej Warszawy, nie poznałem miasta swojego dzieciństwa. W każdym razie, zaraz po powrocie poszedłem do szkoły, właśnie tu na Drewnianą, i od razu do piątej klasy. Skończyło się na tym, że przystępowałem do matury w wieku 15 lat. A wtedy mając 15 lat było się jeszcze dzieckiem.”