
— Maximiliano Hernández Martínez 1878 - 1966
Źródło: Eduardo Galeano, Otwarte żyły Ameryki Łacińskiej, Kraków 1983, s. 112.
Źródło: Osoba. Fakt i tajemnica, Rzeszów 2010, s. 228.
— Maximiliano Hernández Martínez 1878 - 1966
Źródło: Eduardo Galeano, Otwarte żyły Ameryki Łacińskiej, Kraków 1983, s. 112.
„Człowiek, który umiera bogaty, umiera w niesławie.“
— Andrew Carnegie 1835 - 1919
The man who dies thus rich dies disgraced. (ang.)
Źródło: The Autobiography of Andrew Carnegie and the Gospel of Wealth http://books.google.pl/books?id=eYr5HPIvvZQC&dq, Digireads.com Publishing, 2009, s. 191.
„To miłość każe żyć. Bez niej… człowiek umiera, ponieważ umiera z głodu.“
— Michel Quoist francuski duchowny katolicki i pisarz 1921 - 1997
„Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek.“
— Antoine de Saint-Exupéry francuski pisarz i poeta, lotnik 1900 - 1944
„Człowiek rodzi się, płacząc. Kiedy już się wypłacze, umiera.“
— Akira Kurosawa japoński reżyser, scenarzysta i producent filmowy 1910 - 1998
Ran
„Człowiek rodzi się, kocha i umiera nie na próbę.“
— Jan Paweł II papież, święty Kościoła katolickiego 1920 - 2005
13
„Przestałem marzyć. Jak człowiek nie marzy – umiera.“
— Ryszard Riedel polski muzyk rockowy, wokalista 1956 - 1994
„Każdy człowiek umiera, nie każdy naprawdę żyje.“
— William Ross Wallace 1819 - 1881
Źródło: Brave heart
„Człowiek w człowieku umiera, gdy go już dobro uczynione nie raduje ani zło nie boli.“
— Wilhelm Pluta polski duchowny katolicki, biskup 1910 - 1986
„Człowiek wie, że umiera, nie wie gdy się rodzi, nieprawda, że reszta całość jest milczeniem.“
— Jan Twardowski poeta polski, duchowny katolicki 1915 - 2006
„Człowiek dobrze wychowany chętnie żyje i chętnie umiera.“
— Jan Twardowski poeta polski, duchowny katolicki 1915 - 2006
„Człowiek jest jak stolarz. Stolarz żyje, żyje, a potem umiera. Tak też bywa z człowiekiem.“
— Szolem Alejchem żydowski pisarz 1859 - 1916
Źródło: Z jarmarku, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989, s. 25.
„Człowiek tyle razy umiera, ile razy traci swych bliskich.“
Homo totiens moritur, quotiens amittit suos. (łac.)