„Boimy się nie śmierci, ale wyobrażenia, jakie o niej mamy.”

„Patrząc na ciemność lub śmierć, boimy się nieznanego – niczego więcej.”

„Nie boimy się własnej śmierci tak bardzo, jak odejścia tych, których kochamy. Nie umiemy pogodzić się z ich stratą i doprowadza nas to do szaleństwa.”

„Tak bardzo boimy się mówić o śmierci, że pozwalamy ludziom umierać po cichu. Powinno się o tym mówić publicznie.”

„(…) film o śmierci to śmierć dla filmu. Rynkowa klapa, koniec. Niemniej jednak nie można udawać, że śmierć nie istnieje. Myślimy o niej codziennie, wyczuwamy jej bliskość, boimy się jej, nie rozumiemy.”

„Czasem łatwiej wyobrazić sobie własną śmierć niż dalsze życie.”

„Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.”

„Jak śmieszna jest cała idea samobójstwa.
Nie ma żadnej drogi wyjścia. Jesteśmy całkowicie zanurzeni w rzeczywistości, w historii, w naszej własnej biologii. Możliwość wyobrażenia sobie swojej własnej śmierci polega na nieporozumieniu językowym.”

„Jako zwolennik lewicowo liberalnej relatywistycznie moralnej poprawnie politycznej cywilizacji śmierci jestem też, naturalnie, zaprzysięgłym wrogiem rodziny. A właściwie jej modelu wyobrażonego jako twierdza na wrogim terytorium czy mafia zjednoczona omertą.”

„W wyobraźni istnienie słowa nie jest zakładane (…). Tym, co istnieje, nie jest wyobrażony dźwięk słowa albo wyobrażony napis, lecz ich wyobrażeniowe przedstawienie.”