„Nie chcę wychodzić na scenę i sprzedawać seks, chcę sprzedawać moją muzykę.”

„To się stało takie łatwe. Nakładasz makijaż, stroszysz włosy, wychodzisz, śpiewasz o seksie i jeździe szybkimi samochodami, i już sprzedajesz 2 miliony płyt.”

„Geje mi dziękują, że chciałem mówić ze sceny o ich sprawach, a starsze panie czasami wychodzą.”

„Czy artysta estradowy jest aktorem? Wychodzi na scenę przeważnie sam, nie ma innego partnera poza widzem, a temu sprzedaje głównie osobowość. Sprzedaje siebie, a zatem rezygnuje z tej programowej właściwości aktorstwa, jaką jest – być postacią z cudzej bajki. Oczywiście, artysta estradowy, jeśli chce być uznany za wybitnego, musi wykształcić w sobie aktorską technikę: umieć sprzedać dowcip, wyprowadzić pointę, wytrzymać pauzę itd. Ale techniki tej używa w sposób specyficzny, często przejaskrawiony, zresztą umiejętności techniczne to jeszcze nie aktorstwo, to zaledwie jego elementarz.”

„Bardzo, ale to bardzo chciałabym być na scenie brzydka. Cały czas poszukuję środków, które pozwoliłyby widzowi dostrzec we mnie coś więcej niż tylko moją urodę.”

„Urodziłem się z muzyką wewnątrz mnie. Muzyka była częścią mnie. Jak moje żebra, moje nerki, moja wątrobą, moje serce. Jak moja krew. Była moją siłą, kiedy znajdowałem się na scenie. Była mi potrzebna, tak jak jedzenie czy woda.”

„Nigdy nie bałam się powiedzieć Tony’emu: „To jest to, czego chcę.” To sprawdza się nie tylko w seksie.”

„Dla mnie bycie na scenie nie jest najważniejsze. Tak naprawdę to zło konieczne. Nie można już być muzykiem bez sprzedawania się, a granie koncertów na żywo jest najbardziej uczciwym sposobem robienia tego. W przeciwieństwie do sprzedaży zdjęć z twoją podobizną, ubrań czy kreskówkowej wersji samego siebie.”

„Nic dobrego nie wychodzi nigdy z mieszania przyjaźni z pracą i seksem.”

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”