„Współczesna scena artystyczna wytworzyła kuszącą wizję dla artysty: być w awangardzie, jednocześnie bogatym i celebrytą.”

„Artysta, który nie posiada wystarczającej oryginalności, aby stworzyć swój niepowtarzalny świat, przyłącza się do awangardy.”

„W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.”

„Bliższa jest mi wizja republiki obywateli niż republiki artystów. Artysta powinien być przede wszystkim obywatelem, a obywatel, jeśli tylko będzie chciał, może być artystą.”

„Nie ma wielkich artystów, którzy nie są jednocześnie wielkimi rewolucjonistami.”

„Sztuka bez sztuki to artystyczny proces wewnątrz artysty. Jego znaczeniem jest sztuka kształtowania siebie.”

„Zanim przyjechałem po raz pierwszy do Polski, myślałem, że centrum artystycznym jest Warszawa.(…) Po raz pierwszy do Polski przyjechałem w 1968 roku. Wówczas zrozumiałem, że warszawskie stowarzyszenie artystów nie ma kontaktów z międzynarodowym światem artystycznym. Myślałem, że w Polsce nie ma międzynarodowej kolekcji sztuki współczesnej. Dopiero Wiesław Borowski, dyrektor Galerii Foksal w Warszawie, powiedział, że jeżeli szukam takiej kolekcji, powinienem pojechać do Łodzi.”

„(…) zadaniem artysty jest komunikowanie. Jeśli jest on na scenie spięty, zablokowany, niczego nie przekaże.”

„Nie jestem za tym, żeby rozliczać teatry z osiągnięć artystycznych, ponieważ artystą się bywa, ale przy minimalnym rozpisaniu projektu widać, czy coś ma perspektywy.”

„Jako szef artystyczny staję przed problemem: czy mam szansę realizować własną wizję, czy będę zmuszony dryfować, iść po najmniejszej linii oporu.”