„I pomyślała także, chociaż tego nie powiedziała, jakim ryzykownym towarem jest miłość oraz że właściwe zrównoważenie dawania i brania jej jest zbyt precyzyjnym zadaniem dla zwykłych istot ludzkich.”

„Największe szczęście w życiu bierze się nie z posiadania, ale z dawania.”

„My, istoty ludzkie, wyposażeni jesteśmy w wewnętrzne, głęboko zakotwiczone pragnienie życia – dawania wyrazu naszym zdolnościom, aktywności, związkom z innymi ludźmi, ucieczki z więziennej celi egoizmu.”

„Prawdziwy uśmiech wywołuje uczucie świeżości; myślę, że jest on właściwy tylko istocie ludzkiej. Jeśli pragniemy takich uśmiechów, musimy powodować, aby się pojawiały.”

„Niestety, miłość tak słodka z pozoru,
Jakim jest srogim tyranem w istocie!”

„Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka – bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.”

„Miłość to taki potok, który znosi wszelkie tamy i zalewa istotę ludzką bez reszty.”

„Powiedz, jakich trzeba użyć słów, by powstrzymać ludzkie łzy,
ile jeszcze trzeba odkryć prawd, by prawdziwie zacząć żyć…
Jaką siłę trzeba w sobie mieć, żeby odbić się od dna.
Powiedz, jak pokonać w sobie gniew i lepszym się stać,
dokąd iść, gdy nie ma dokąd pójść i skąd nadziej brać.”

„Jego [cesarza] zadanie to prowadzić tę wojnę, która w danej chwili się toczy, i co najwyżej pomyśleć jeszcze o następnej.”

„Chociaż obietnice były prawdzi­we i miłość była prawdziwa. Ale są obietnice, których nie można wypełnić, zaś miłość… czasami miłość nie wystar­cza. Tam, gdzie się urodziłam, wciąż śpiewają o nich pio­senkę. O letnim deszczu. I o tym, że kiedy on wreszcie przychodzi, jest już po prostu zbyt późno.”