„Milcz! – wydarła ze spienionych warg hrabina – jeżeli nie chcesz, bym wyszła wobec ciebie ze złoconych ram mego dobrego wychowania.”

„Nawet głupi, gdy milczy, będzie uchodził za mądrego; kto zamyka swe wargi – za mającego zrozumienie”

„Kobieta wyszła z domu, ale mężczyzna jeszcze na dobre tam nie wszedł.”

„Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.”

„My, Eleonora, z łaski Boskiej gindichessa Arborea, hrabina Goceano i wicehrabina de Basso, pragnąc, by moi wierni poddani żyli w pokoju i zgodzie, w dobrym bycie… ustanawiamy kartę praw ku pamięci naszego wielkiego i mądrego ojca Mariano IV…”

„(…) oszczędność i skromność wyszła filmowi na dobre. Prostota w kadrze jest siłą tej komedii.”

„Jeśli chcesz wychować zagorzałego ateistę, musisz udzielać mu surowych lekcji religii. To zawsze owocuje dobrymi skutkami.”

„Milczę. Milczę wciąż, gotowa
stać się znowu tobą – ziemio!”

„I Tobą był ten wicher, co płaszcze im targał,
Tobą były te grzmoty armatnie na niebie,
Ciebie nieśli wraz z Polską i wraz z krwią na wargach
i jak w wolność wierzyli, tak wierzyli w Ciebie.”

„I mocno chcę, mimo, że inni nie chcą wierzyć,
Bić się o człowieczeństwo,
Wierzyć, że „my” to coś więcej, „ja” i „ty” to coś więcej.”