„Strumień mojego istnienia, jeszcze przed chwilą leniwy i rozlewny, sprężył się nagle i ruszył do przodu, ku młodemu mężczyźnie idącemu energicznie deptakiem nadmorskiego miasta.”

„Nie mówmy o deptaku, bo to jedna wielka pijalnia piwa. Nie wiem, jaki sens ma zamykanie głównej ulicy miasta.”

„Wyglądało to tak błazeńsko, jak wydawać się musi rakowi, gdy zobaczy człowieka idącego do przodu.”

„Kiedy was nie ma – to jakby nagle
Zabrakło w moim życiu muzyki
Kiedy Was nie ma – to czas mnie straszy
Że przeminę, że będę chwilą”

„Jak kończyłem studia, to bardzo nie chciałem być nauczycielem, a szans na to, bym został wielkim i szanowanym pisarzem, raczej nie było sporych, więc wziąłem, co zostało. Czyli kabaret. Nikt nas nie znał, robiliśmy swoje, a jak wygraliśmy Pakę, to wszystko nagle ruszyło do przodu. Jak się zorientowałem, że zostałem kabareciarzem, to było już za późno, żeby się wycofać.”

„Pragnienie mężczyzny zwraca się ku kobiecie. Pragnienie zaś kobiety rzadko zwraca się ku czemuś innemu niż ku pragnieniu żywionemu przez mężczyznę.”

„Mężczyzna to czyn, kobieta to istnienie.”

„Każdy wie, że w Holandia zezwala na handel lekkimi narkotykam, więc na ulicach miasta było pełno młodych ludzi palących marihuanę. Przyznaję, że dla mnie to były bardzo szokujące sceny, miasto goszczące młodych ludzi poszukujących radości, wolności, zadowolenia, z drugiej strony koszmar narkotyków, które niszczą tak wiele istnień ludzkich i rodzin.”

„Przeciwności nie pokonasz, zbyt dużo było wojen,
Zbyt wielu ludzi śmieci, zbyt mało dobrych dusz,
Męcz się lub rusz, do przodu, otrzep kurz.”

„Większość moich rodaków nie wiedziała nawet o moim istnieniu. Dopiero od niedawna, dzięki prasie i telewizji, dowiedzieli się, że rodzina królewska żyje, i nagle wszystko się zmieniło… Dziś wiem prawie o wszystkim, co dzieje się w Gruzji i telefonuję tam co najmniej raz dziennie.”