„(…) nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.”

„Dopiero kiedy ktoś umiera, człowiek zauważa, że ta osoba dużo dla niego znaczyła. Albo że nie znaczyła nic. I to, że zostaje po niej pustka. Albo że dalej można żyć tak, jakby nic się nie stało.”

„Wiesz, jest coś takiego. Kiedy posunąłeś się tak daleko jak śmiałeś i gdybyś poszedł dalej, nie byłbyś już sobą? Stałbyś się człowiekiem, który to zrobił? Są miejsca, w które nie możemy pójść. I myślę, że coś takiego spotkało mnie dzisiaj.”

„A najtrudniej jest pogodzić się z tym, że odchodzi w przeszłość ktoś, kto w naszej pamięci trwa jako przyszłość.”

„Człowiek nawet przy najpomyślniejszych warunkach życia może być nieszczęśliwy, ale że od niego samego zależy, by nieszczęście swe zmienić w szczęście.”

„Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.”

„Jeśli ktoś w wieku 60 lat, będąc 14 lat w Samoobronie, odchodzi bo Mojzesowicz jest dla niego ważniejszy niż Samoobrona, to całe szczęście że odszedł, bo on był takim zwolennikiem Samoobrony i tak rozumiał program Samoobrony, jak rozumiał. Pogrzebał siebie, pogrzebał przyszłość nawet swoich dzieci, które też mogły być w polityce.”

„Nawet nieszczęście może stać się przyczyną szczęścia.”

„Człowiek został utworzony z prochu ziemi, widziałem to. (…) Człowiek jest zbiorowiskiem chorób, przybytkiem nieczystości; przychodzi dziś i odchodzi jutro; powstaje jako proch, a odchodzi jako fetor.”

„Można kochać a nie lubić…; w takim właśnie razie miłość gorzknieje do tego stopnia, że może stać się wiekuistym nieszczęściem.”