„Jeśli ktoś potrafi docenić fantastyczne oprawki, to na pewno jestem to ja.”

„(…) ci najwięksi mają luz i dystans do siebie. To chyba wynika z tego, że ktoś, kto jest spełnionym, docenionym artystą, nie ma potrzeby pokazywania i przypominania o tym dookoła innym. Taka jest właśnie Danuta Stenka, która jest moją ulubioną polską aktorką i moim aktorskim guru. Jest fantastyczną osobą i prywatnie i zawodowo.”

„Na pewno nie można powiedzieć, że istnieje jeden właściwy sposób realizowania filmów, a każdy inny sposób jest niewłaściwy i błędny. Wszystko zależy od specyfiki danego filmu i jeśli ktoś ma wizję, którą potrafi potem zrealizować, to bardzo dobrze, chyba właśnie o to chodzi.”

„(…) tak naprawdę od piętnastu lat występuję jako czytający artysta. Dziesięć lat walczyłem, żeby zrobić całego „Fausta”. I przez te dziesięć lat czytałem publicznie całą drugą część dramatu Goethego. W wielu miastach: niemieckich, włoskich, angielskich, francuskich… Jestem chyba jedynym niemieckim reżyserem teatralnym, który się jeszcze interesuje mową i pismem. I który potrafi używać języka Goethego tak, jak obecnie już niewielu Niemców potrafi. To jest także mój główny cel do osiągnięcia tu, w Warszawie: przeczytać te teksty jak najlepiej, tak, żeby polska publiczność mogła docenić piękno tego języka. Niemiecka mowa nie jest ładna, ale potrafi być bardzo piękna, jeśli ktoś się nią dobrze posługuje. Jak Goethe.”

„Towarzysz to taki ktoś, kto potrafi cię pocieszyć.”

„Prawdziwy dziennikarz to ktoś, kto potrafi wytłumaczyć coś, czego nie wie.”

„Ponieważ jestem mężczyzną, niechętnie zjeżdżam na bok, żeby zapytać kogoś o drogę, bo to oznaczałoby, że ten ktoś pod pewnym względem jest mądrzejszy ode mnie. A na pewno tak nie jest, bo ja siedzę sobie wygodnie w cieplutkim samochodzie, a on włóczy się pieszo.”

„Ważny jest tylko ktoś, kto potrafi nam podarować inne wymiary przyjmowania świata.”

„Jeśli ktoś nie popełnia samobójstwa, nie znaczy, że wybrał życie. On tylko nie potrafi się zabić.”

„Mały kraj, co tak uważa
z pokolenia w pokolenie,
że ktoś ciągle go obraża,
że ktoś wciąż go nie docenia.
Czasem ktoś mu prawdę kropnie:
„Kraju mój, źle kombinujesz,
nikt się aż do tego stopnia
tobą nie interesuje.
Skończ te siupy, bo cię wpiszą
do Guinnessa, czy Gallupa.”
A kraj okno trach i dyszy:
„Kto powiedział – kasjer dupa?!””