„Czemu lubię przytknąć do skroni
swoje palce, imitując ich kształtem kształt broni?
Emocjonalne sinusoidy, mój własny mózg
funduje mi przeloty od K2 aż po Mariański Rów.”

„zastygnę w kształt niepowtarzalny tym kształtem będę wabić bezwstydnymi ramionami obiecywać rozkosz aż do dna niczego dawać – oddawać i będę tym doskonałym pustym ciałem kobietą”

„Mój mózg to mój drugi ulubiony organ.”

„Okazuje się, że mózg ludzki produkuje własną morfinę.”

„Mózg mój oszukuje, moje sumienie nie.”

„Już nie pamiętam, kto mój mózg muzyką opętał.”

„Jestem wychowany według zawodowego etosu, miałem takich mistrzów, którzy uważają, że dziennikarstwo to permanentne, by nie powiedzieć pernamiętne, szukanie guza. I jeżeli ktoś tego guza nie szuka, to mnie nie ciekawi, bo ja lubię konfrontację. Lubię się zmęczyć, intelektualnie spocić, lubię, jak mnie mózg boli, jak ktoś wydobędzie ode mnie coś, co mam głęboko zakopane, albo czego jeszcze sam nie zdefiniowałem.”

„Ale słowa… One wabią nas w ciemności, umysł zaś nadaje im kształt na własną modłę.”

„Zarówno te, które oddają się łatwo, jak i te, które się bronią – jednakowo lubią być proszone.”

„Cóż jest bardziej zmiennego niż waga ołowiu?
Inna w giserni i w fabryce broni –
Inaczej waży ołów, co pokój wysłowi,
Ołów w pocisku wroga, mierzący do skroni,
I ten, co w słusznej walce przed wrogiem uchroni.”