„Moje wymarzone role są z literatury rosyjskiej: Czechow, Dostojewski, Bułhakow. Marzy mi się grać te kobiety – i ostre, i po przejściach. Ale jakoś na razie nie jest mi dane…”

„Przełomowy charakter literatury Dostojewskiego, polegający na wyzwoleniu się spod władzy idealistycznej, inteligenckiej psychologii i usiłowaniu wytworzenia świadomej, dziejowej psychiki rosyjskiej, czynnej, nowoczesnej wiary narodu rosyjskiego.”

„Szkoda, że w polskiej literaturze role kobiet są jedynie tłem dla głównych ról męskich.”

„O kobietach Lew Tołstoj mówił dużo i chętnie, lecz z ordynarnością rosyjskiego chłopa. Dziś zapytał Czechowa: – Pan w młodości dużo jebał się? Czechow coś burknął niezrozumiale, Tołstoj zaś w zamyśleniu powiedział: Ja byłem nieprześcigniony”

„(…) staram się nie grać siebie, ale jednak moje cechy wychodzą organicznie. Zawód aktorski zobowiązuje, żeby nie grać siebie i nie grać roli przez wiele lat, bo zdarza się, że zostają nam skazy po długo granych rolach.”

„Coraz więcej kobiet marzy o równoupragnieniu.”

„Nie boję się jednak, że teraz będę otrzymywała już tylko role bliźniaczo podobne do roli w Na dobre i na złe. Przerabiałam to wiele razy. Po Faustynie miałam grać wyłącznie święte, po Tacie – kobiety chore psychicznie. Przeszłam przez tyle różnych szufladek, że właściwie dlaczego nie miałabym znaleźć się w kolejnej?”

„Moim zdaniem wszystko zależy od punktu widzenia. Gdy heteroseksualny mężczyzna, który nie czuje się kobietą, ma zagrać kobietę, do tego transseksualną, jest to na pewno wielkie wyzwanie aktorskie. Do tej pory w teatrze czy w kinie mężczyźni grali role kobiece, kobiety grały role męskie i nikt nie widział w tym niczego złego. Ja też grałam kobiety transseksualne, nietransseksualne i wydaje mi się, że wszystko jest w porządku.”

„Trzeba myśleć Dostojewskim, jest tak wspaniały, że wcale nie trzeba grać, wystarczy zagrać swoje własne „przeklęte problemy.””

„Najlepsze portrety kobiet stworzyli mężczyźni. Czechow, Anna Karenina Tołstoja, a Gustaw Flaubert napisał słynne zdanie: „Pani Bovary to ja”. W moich scenicznych kobietach też się przeglądają i to mocno, moje stany ducha, frustracje, marzenia i rozczarowania.”