„W chaosie otwiera się autentyzm (…).”

— Marek Piwowski

Źródło: Dokąd ten statek płynie? Piwowski na 40-lecie „Rejsu”, Stopklatka, 18 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=70339

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

autentyzm

Marek Piwowski 7

polski reżyser i scenarzysta 1935

Podobne cytaty

„To trzymanie się tak zwanego autentyzmu jest zupełnie niepotrzebnym wydziwianiem. Jestem przekonany, że gdyby Bach żył dzisiaj, albo gdyby wtedy były takie instrumenty, jakie są dzisiaj, to wolałby swoje utwory usłyszeć w wykonaniu dużego zespołu symfonicznego.”

Stanisław Wisłocki (1921–1998) polski dyrygent, kompozytor i pianista

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_wislocki_stanislaw

„Aktorstwo w ogóle powinno dążyć do autentyzmu. Jeśli aktor wie, co zaraz powie, widzowie od razu wyczuwają, że mówi nie swoim tekstem. Jeżeli zaś nie uczy się go na pamięć, nie tylko nie ma pojęcia, co powie, ale i jak to powie, jak się będzie przy tym zachowywał albo poruszał głową, bo tego nie przećwiczył.”

Marlon Brando (1924–2004) amerykański aktor

„To kamera powinna szukać aktora, wyprzedzać jego reakcje i odruchy naturalne. Tak przecież postępuje się w filmie dokumentalnym, gdzie mamy do czynienia z 'naturszczykami', których kamera wręcz podpatruje. Według mnie – film trzeba nakręcać w taki sposób aby dać odczuć widzowi wrażenie autentyzmu.”

Zygmunt Samosiuk (1939–1983)

Źródło: wywiad Urszuli Biełous, „Trybuna Ludu”, 3.06.1972

„Ekspresjonizm nie widzi, lecz ma wizje… Rzeczywistość powinna być stwarzana przez nas, nie można zadowolić się faktami zarejestrowanymi, w które się wierzy… Fakty i przedmioty są same w sobie niczym – istnieje tylko nasza wewnętrzna wizja, która je tworzy… Obraz świata winien być rozpatrywany w całej swej czystości i autentyzmie. Ale ten obraz istnieje tylko w nas.”

Kasimir Edschmid (1890–1966)

Źródło: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 76.

„(…) są pewni reżyserzy, których ambicją, a nawet pewną kalkulacją jest, żeby zaryzykować i zrobić film z kimś, kto nie jest znany. Poza tym nie ma takiej gwarancji w Polsce, że jakieś nazwisko przyciągnie ludzi do kina. Dlatego może czasem lepiej zainwestować w kogoś, kto swoją nieznaną twarzą i autentyzmem będzie w stanie coś zaoferować.”

Andrzej Chyra (1964) polski aktor

Źródło: Piotr K. Piotrowski, Orzeł u grawera, „Dziennik Łódzki”, 22 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/orzelu.htm

„Ethan też świetnie pasował do mojego bohatera filmowego, profesora literatury, bo jest aktorem w typie intelektualnym. Zresztą, sam napisał dwie powieści. Poza tym ma w sobie jeszcze coś z młodzieńca, łatwo wzbudza sympatię, a na tym bardzo mi zależało. Tym bardziej, że w trakcie filmu ta postać staje się coraz bardziej podejrzana i dwuznaczna, a ja chciałem, żeby widzowie jakoś się z nią utożsamiali. Niewielu jest takich aktorów, którzy mają w sobie naturalny autentyzm. Ethan go ma.”

Paweł Pawlikowski (1957) polski reżyser i scenarzysta

o filmie Kobieta z piątej dzielnicy.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Polacy w Piątej Dzielnicy, portalfilmowy.pl, 25 września 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,10918,4,1,Polacy-w-Piatej-Dzielnicy.html

„Jestem tu już 10 lat i ani jednego dnia nie tęskniłem za Niemcami. Kiedy byłem we Włoszech już po dwóch tygodniach miałem dosyć. W Polsce takiego załamania nigdy nie miałem – dzięki ludziom, dzięki mentalności polskiej. W cudowny sposób łączycie zachodni racjonalizm i rosyjską serdeczność. Podoba mi się w Polsce grzeczność, poczucie humoru, serdeczność, ale i dystans – Polak jest zdystansowany. Ludzie tu są autentyczni, nie udają. Ten autentyzm też ulega modzie, na przykład panuje tu moda na narzekaniu – kto nie narzeka jest sztuczny, ale ja to lubię, przyzwyczaiłem się. To idealny kraj dla mnie.”

Steffen Möller (1969) niemiecki artysta kabaretowy

Źródło: Polski jak łacina – opowiada Steffen Möller http://www.studentnews.pl/serwis.php?s=142&pok=4070

„Żeby zrobić zbliżenia lwów skonstruowałem zdalnie sterowaną kamerę, która była wkładana między te „krwiożercze” bestie. Zakopywaliśmy ją na arenie, bądź wieszaliśmy ją na specjalnym wysięgniku. Dzięki zastosowaniu takiej techniki w niektórych ujęciach mamy na ekranie wielkie łapska lwów i ich przerażające pyski, które jakby zaglądają w oczy rzuconym na pożarcie chrześcijanom. Ja mam zresztą szereg wynalazków, które ułatwiają robienie zdjęć. Są one bardzo proste, a zarazem pomagają uniknąć specjalnych technik komputerowych, które są oczywiście wspaniałym wynalazkiem i stanowią obecnie część języka filmowego, ale nadużywane stają się nie do zniesienia. Ja na przykład za nimi nie przepadam. Uważam, że film należy cofnąć do sposobu myślenia twórców z lat międzywojennych. To był sposób patrzenia i opowiadania historii przy pomocy kamery, obrazem. Bazowało to na pewnym autentyzmie i wolne było od efektów komputerowych, które z jednej strony są efektowne plastycznie, a z drugiej totalnie absurdalne i abstrakcyjne.”

Andrzej J. Jaroszewicz (1938) polski operator filmowy

o realizacji filmu Quo vadis.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Specjalnie dla Stopklatki - Krzysztof Szmagier i Andrzej J. Jaroszewicz, twórcy filmu „Quo Vadis”, stopklatka.pl, 29 października 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1166

Pokrewne tematy

Autentyzm