„Fioletowy miś – odparł Patch i odebrał okropnego pluszaka ze splątanym fioletowym futerkiem. Podał mi go.
– To dla mnie? – zapytałam, kładąc rękę na piersi.
– Lubisz to, co odrzucone. W sklepie zawsze wybierasz pogniecione puszki. Zauważyłem to.”

„Nie zwykłam od rana do wieczora chodzić po czerwonym dywanie w fioletowym futrze z norek.”

„Krzycząca samotnośćból fioletowego światłakim mogłeś byća nie jesteśzrozumienie sensu niedosytupozbawiło cię głodu”

„Bestia się czai, czyha za okopem,
omotana fioletowym gazem,
płomieniem, zniszczeniem, wybuchem, żelazem.”

„kiedyś byłeś płonącą stodołą
a teraz kontemplujesz fioletowy płomień kuchenki gazowej
ale coś w Tobie mówi: zbuntuj się jak rzeka w okresie powodzi”

„Jestem nudziarą.
Doszłam do tego wniosku po dogłębnym przemyśleniu sprawy.
Odstaję od społeczeństwa, które jest wesołe, nowoczesne i przebojowe.
Nie miewam fioletowych paznokci ani pomarańczowych włosów.
Ubieram się zawsze w czarne kiecki.(…)
Maluję się śladowo.
Nie wiedziałam, kto to jest Gulczas (…).”

„Każdemu, kto tonie, należy podać rękę!”

„Oni darowali ci życie, kiedy zasługiwałeś na śmierć! Przecież nie odebrano ci całego człowieczeństwa! Uczyniwszy tyle zła, musisz zwrócić się ku dobru! Pomyśl, do jak okropnej zbrodni przyłożyłbyś rękę!”

„Podaj mi rękę. Nie jesteśmy sami.
Jabłoń przekwitła, lecz pachnie jabłkami.”

„Przez kilka tygodni w roku żyję w utopii. Spotykam tam ludzi, którzy rozpoznają, że mam na sobie żakiet z Luelli, i rozumieją, dlaczego wkładam na głowę czapkę z fioletowych piór. Potem wracam do szkoły i żyję wśród rówieśników, którzy nic z tego nie rozumieją. Dziwne, ale w sumie mi to nie przeszkadza.”