„Myśmy aktorzy na życia scenie
I wszyscy mamy rozdane role”

„Jest coraz więcej ludzi bezczynnych, coraz więcej aktorów, dla których w rozgrywającej się sztuce świata nie ma roli i miejsca na scenie.”

„Wszyscy ludzie przechodzą przez życie jak aktorzy na scenie, mniej lub więcej ucharakteryzowani przez reżyserię społeczną.”

„Rasowy aktor, który pożegna scenę, do końca życia gra już tylko człowieka.”

„Osoba jest aktorem na scenie życia, którego swoboda zachowania jest określona przez jego (i jej) strukturę genetyczną, biologiczną, fizyczną i psychiczna. Sytuacja jest kontekstem behawioralnym, który dzięki swym funkcjom nagradzającym i normatywnym ma zdolność nadawania znaczenia i tożsamości rolom i statusowi aktora. System składa się z funkcjonariuszy i instytucji, których ideologia, wartości i władza stwarzają sytuacje oraz dyktują role i oczekiwania dotyczące aprobowanych zachowań aktorów w jego sferach wpływu.”

„Jak w szkole, tak i teraz walczę z poglądem, że aktor musi się podobać na scenie. A ja nie chcę się widzom podobać. Scena to nie wazelina. Nie chodzę też na bankiety, żeby załatwiać sobie role teatralne czy filmowe. To po co to gram? Bo wydaje mi się, że kiedyś naprawdę będę miał coś do powiedzenia!”

„Lubię grać mocne, złożone postaci. Ale mam też za sobą role, na scenie i w teatrze telewizji, które są diametralnie inne – wcale nie „czarne”. Tak naprawdę, czuję się aktorem komediowym.”

„Jako brytyjski aktor grywałem często w teatrze, w sztukach Czechowa, Ibsena, no i oczywiście Szekspira. Na scenie nauczyłem się, że najlepsze role napisane są tak, aby to, co w nich najistotniejsze, widać było dopiero między wierszami.”

„Życie jest tylko przechodnim półcieniem
Nędznym aktorem, który swą rolę
przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada – powieścią idioty
Głośną wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.”

„Politycy są bardzo dobrymi aktorami. Grają codziennie. Zresztą wszyscy gramy w naszym życiu.”