„Dlaczego zsikałaś się w majtki? Byłam spóźniona i nie poszłam do toalety przed wyjściem na scenę. To było takie okropne, ale trudno – zdarzyło się.”

„Każda słynna osoba ma na swoim koncie kilka wpadek, o których wszyscy wiedzą. Ja miałam mokre majtki na scenie i byłam uzależniona od metamfetaminy. Do kitu! Z tego można się dziś tylko śmiać.”

„To jest cud, że ja wyszłem na człowieka właściwie. Mówię „wyszłem”, bo miałem blisko. Daleko – „poszedłem”, blisko – „poszłem”, prawda? Blisko – „wyszłem”, daleko – „wyszedłem”. Chowam się daleko – „chowam”, blisko – „chowię.””

„To, co okropne w utracie pracy, nogi, reputacji czy ukochanej osoby, to nie cierpienie, jakie to zdarzenie wywołuje w tobie, lecz cierpienie, jakim to zdarzenie jest.”

„To był największy zgiełk i hałas, jaki pamiętam. Wyszłam na scenę i byłam najszczęśliwszą osobą na świecie.”

„Noszę majtki. No może raz byłam bez, gdy szliśmy z Radosławem do kina w wiadomym celu.”

„Boże, dlaczego nie wyszłam za sierotkę?”

„Na scenę trzeba wyjść naładowanym jak akumulator. Iskrzyć.”

„Ulice tuliły się do przechodniów. Tylko nie
do mnie.
Tak trudno jest wyjść i nie wrócić do siebie.”

„Czasami mózg musi sobie radzić ze zdarzeniami i myślami tak strasznymi, że o mało nie eksploduje – nie ma innego wyjścia.”