„W szkole teatralnej, na jednym z egzaminów u Jerzego Treli, grałam Saszę w Płatonowie. Trela sobie siedział na stoliku, machał nóżkami, a ja zeszłam ze sceny i mijałam go bokiem. Profesor odwrócił się i pokazał kciuka do góry. I to był największy komplement! Największa pochwała, coś bardziej cenniejszego niż to, że potem dostałam u niego piątkę. Wtedy czułam, że zrobiłam coś dobrego.”

— Teresa Dzielska

Źródło: Trzeba brać, co dają i grać! - trzecia część rozmowy z Teresą Dzielską, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1250.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

egzamin , scena , profesor , bok , siedzenie , dobry , grać , czuć , pokazać , stolik , pot , pochwała , zrobienie , kciuk , na bok

Teresa Dzielska 15

aktorka polska 1977

Podobne cytaty

„W szkole teatralnej, na jednym z egzaminów u Jerzego Treli, grałam Saszę w Płatonowie.”

Teresa Dzielska (1977) aktorka polska

Trela sobie siedział na stoliku, machał nóżkami, a ja zeszłam ze sceny i mijałam go bokiem. Profesor odwrócił się i pokazał kciuka do góry. I to był największy komplement! Największa pochwała, coś bardziej cenniejszego niż to, że potem dostałam u niego piątkę. Wtedy czułam, że zrobiłam coś dobrego.
Źródło: Trzeba brać, co dają i grać! - trzecia część rozmowy z Teresą Dzielską, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1250.html

„Od pierwszego roku [w szkole teatralnej] profesorowie powtarzają: jeśli ktoś chce być dobrym aktorem, musi się uczyć i bardzo dużo pracować – mają rację.”

Radosław Elis (1975)

Źródło: Agnieszka Gortatowicz, Jarek Jakimowicz i Radek Elis szukają „Spony”, „Dziewczyna” 1/1998, s. 11.

„Grałam już rolę dramatyczną! To była Balladyna na egzaminie u Jerzego Treli. Trochę przesadziłam z ilością krwi (jest taki specjalny przepis na nią, sama ją przygotowałam). Minę pana Treli do dzisiaj mam przed oczami. Dostałam czwórkę, ale warto było!”

Katarzyna Zielińska (1979) aktorka polska

Źródło: Kasia cała we krwi, październik 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1495.html

„Jak w szkole, tak i teraz walczę z poglądem, że aktor musi się podobać na scenie. A ja nie chcę się widzom podobać. Scena to nie wazelina. Nie chodzę też na bankiety, żeby załatwiać sobie role teatralne czy filmowe. To po co to gram? Bo wydaje mi się, że kiedyś naprawdę będę miał coś do powiedzenia!”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

„Grałam w szkolnym kółku teatralnym, jeździłam na warsztaty, chodziłam na spektakle, robiłam wywiady z aktorami. Wtedy chciałam zostać dziennikarką i pisać o teatrze, ale szybko zorientowałam się, że bardziej pociągają mnie zakurzone kulisy niż wyczyszczone krzesła na widowni… Co prawda najpierw zdałam na polonistykę, ale już wiedziałam, że to nie to. W szkole teatralnej miałam mnóstwo kolegów. Pytali mnie dlaczego nie studiuję aktorstwa, tylko chcę być „pismakiem”. Nie miałam odwagi od razu po maturze pójść na egzamin. Ale kiedy już się zdecydowałam pojechać do Krakowa, na wymarzony wydział aktorski zdałam za pierwszym razem. Czułam, że to była odpowiednia chwila, że musi się udać.”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Wjazd do polskiego kina - wywiad z Bożeną Stachurą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1726/Wjazd-do-polskiego-kina-wywiad-z-Bozena-Stachura.html