„Pośród najgłębiej zakorzenionych uczuć ludzkich nie ma żadnego, które bardziej byłoby powołane do przekształcenia się w zacność, miłość ojczyzny i sumienność; bo dumny człowiek potrzebował dla siebie szacunku i, by na ten szacunek osiągnąć, musiał na niego zasłużyć.”

„Jeśli źle życzymy człowiekowi, któremu kiedyś ofiarowaliśmy miłość, to tak, jak byśmy opluwali samego siebie. Jeśli nie mamy szacunku dla tej drugiej osoby, miejmy chociaż szacunek dla tego kogoś, kim byliśmy wtedy.”

„My, istoty ludzkie, nawet jeśli pozostaniemy dalej, jedni bardziej, inni mniej, takimi zwierzętami jak przedtem, mamy jednak w sobie jakieś dobre uczucia, czasem nawet resztkę albo zaczyn szacunku do samych siebie.”

„Pomaganie miliardowi ludzi w utrzymywaniu kontaktu ze sobą to uczucie niewiarygodne i uczące pokory; to coś, z czego jestem najbardziej dumny.”

„Dlaczego jednych się kocha mimo wszystko, a inni nawet najlepszymi uczynkami nie mogą sobie zasłużyć na miłość? Co naprawdę przemawia do ludzkich serc? Czy uczucia w ogóle mają coś wspólnego ze zdrowym rozsądkiem?”

„To piękne, gdy człowiek może być dumny ze swojego miasta, lecz jeszcze piękniej, gdy miasto może być z niego dumne.”

„Miłość to uczucie, którego żądać nie można; jest darem, nie osiągnięciem.”

„Chciałabym być Josephem Conradem, a jeszcze bardziej – zasłużyć na jego miłość.”

„Ale co to znaczy miłość? Czy miłość to uczucie o takiej intensywności, jaka zdarza się przy zakochaniu się od pierwszego wejrzenia, kiedy ludzie nie widzą świata poza sobą? Czy może to bycie z drugim człowiekiem przez 50–60 lat, wzajemny szacunek i przyzwoite relacje? Gdzie jest granica między miłością a przyjaźnią? Nie wiem, co to tak naprawdę jest miłość.”

„Jeżeli chodzi o miłość, to myślę, że każdy człowiek powinien iść przed siebie, zaryzykować to, że można być zranionym, ponieważ miłość to cudowne uczucie.”